Nakręcił pięć projektów reżyserskich, w tym Fading Gigolo, który miał premierę w zeszłym miesiącu na festiwalu w Toronto; film będzie miał swoją polską premierę na Camerimage, a do kin trafi w dystrybucji SPI/Kino Świat.

Z wirtualną scenografią miał do czynienia jeszcze przed Avatarem (film Camerona przyniósł mu pierwszego Oscara), gdy pomagał Robertowi Zemeckisowi kreować unikatową rzeczywistość Ekspresu polarnego. Carter przyznaje, że traktuje każdy kolejny projekt jak puste płótno malarskie, oczekujące na zapełnienie formą i treścią.

Rick Carter związał się z branżą filmową prawie cztery dekady temu. W trakcie swojej przygody z kinem, najpierw jako członek departamentu scenograficznego, a później jako samodzielny scenograf, pracował przy ponad dwudziestu produkcjach, z których zdecydowana większość zapisała się złotymi zgłoskami w annałach kina. Powrót do przyszłości II, Powrót do przyszłości III, Park Jurajski, Forrest Gump, Amistad, Cast Away - poza światem, A.I. Sztuczna inteligencja, Wojna światów, Monachium, Avatar, Czas wojny, Lincoln - każdy z tych obrazów oferuje miłośnikom kina możliwość całkowitej immersji w ekranowym świecie, zapamiętania się bez reszty w tym, co jest z założenia wyszukaną iluzją.

Ich następny wspólny projekt, Barton Fink, zapewnił mu uznanie na festiwalu w Cannes. Kolejne lata przyniosły liczne aktorskie majstersztyki, wśród których znaleźli się ogarnięty obsesją wygrywania Herb Stempel w Quiz Show Roberta Redforda, uciekinier Pete w Bracie, gdzie jesteś? braci Coen, magnetyczny włoski śpiewak operowy Dante w Człowieku, który płakał Sally Potter czy tajemniczy morderca John Shooter w Sekretnym oknie Davida Koeppa.