Czekamy na tomik poetki Łucji Gocek

Łucja Gocek to jedna z najciekawszych chojnickich poetek, ale nie bryluje na ściankach, rzadko pokazuje się publicznie i już bardzo dawno nie wydała nowego tomiku. To ma się zmienić. Będzie można opróżnić szuflady wypełnione po brzegi, bo dotąd nie było takich możliwości, przecież to kosztuje. Stypendium kulturalne burmistrza będzie pomocne.

Znaczenie najpopularniejszych imion. Zobacz koniecznie!

W Baszcie Nowej była okazja przekonać się, jak świetne wiersze pisze.

A czytała je nie tylko ona, także aktorzy z Chojnickiego Studia Rapsodycznego - Karolina Piątek, Michał Meller i Łukasz Sajnaj. - Bardzo się nam podobały - mówi Łukasz Sajnaj. - Ale jednocześnie ich interpretacja była dla nas wyzwaniem, bo są trudne. A na dodatek to straszna odpowiedzialność czytać wiersze w obecności poetki, bo ona wychwyci każde potknięcie...

Na wieczorze w ramach Jesiennych Impresji z basztą Janusza Trzebiatowskiego Łucja Gocek wyjaśniała, skąd wziął się tytuł spotkania „Inna strona wiatru”.

- U mnie wiatr często gości w tekstach - mówiła. - A jest synonimem ducha. Tę sferę duchową, relacji człowieka z Bogiem, z innymi ludźmi, poszukiwania Boga bardzo często biorę na warsztat.

Wyjawiła też, jak przebiega u niej proces twórczy. - Przeważnie piszę w nocy - zdradziła. - Jakaś myśl przychodzi mi do głowy, w różnym czasie, w różnych momentach. No to na skrawku papiery sobie ją zapisuję. Potem powstaje z tego wiersz. Czasem piszę go za jednym zamachem, a czasem leży to wszystko przez lata. A przychodzi taka chwila, że do tego wracam.

Pisać zaczęła jeszcze jako dzieciak, to były takie rymowanki o wróbelku Elemelku itp. Pierwszą poważną nagrodę dostała, jak miała 16 lat. - Mama, jak zobaczyła, że coś tam skrobię, to powiedziała, żebym zabrała się do roboty, a nie pisała jakieś głupstwa - wspominała. - O mojej nagrodzie dowiedziała się z „Pomorskiej”.
W jej wierszach pobrzmiewa historia, ta wielka i rodzinna. Pojawia się miłość, powodująca drżenie serca i ta do rodziny. Klimatem te teksty nie przypominają sentymentalnych opowiastek, że żyli długo i szczęśliwie. Są wreszcie i utwory autoironiczne. - Coś na pograniczu liryki i satyry - jak to ujęła poetka.

Miło będzie wziąć nowy tomik do ręki, więc czekamy...