Zbigniew Lubaczewski z aparatem
Zbigniew Lubaczewski był wyjątkowym artystą. Uprawiał klasyczną czarno-białą fotografię, korzystając ze sprzętu analogowego. Często korzystał z techniki solaryzacji, dlatego sam nazywał siebie "foto-grafikiem".
Ze zmysłem dobrego smaku
O twórcy mówi Jacek Soliński: "To, jakim był człowiekiem miało bezpośredni wpływ na to, jakim stawał się artystą. Skromny, powściągliwy, pełen ciepła i optymizmu, działał zawsze z wyczuciem i zmysłem dobrego smaku, co przekładało się na prezentowane poglądy. Dzięki temu ważnemu talentowi fotografik umiejętnie wpatrywał się w rzeczywistość i rozpoznawał ją jak filozof - powoli, bez pośpiechu.
Do wszystkiego zachowywał dystans, jakby intuicyjnie przeczuwając, że tylko w ten sposób można widzieć więcej, mądrzej i w konsekwencji przekazać treści trwalsze, o uniwersalnym rodowodzie. (...) Dorobek twórczy fotografika oglądany po kilkudziesięciu latach stanowi wciąż piękny i melancholijny obraz świata. Można z pełnym przekonaniem powiedzieć, że zawarty w nim nastrój ma w sobie autentyzm, który oparł się działaniu czasu. Ocalony na fotogramach specyficzny nastrój, ludzie i pejzaże działają wciąż intrygująco. (...) Dorobek Zbigniewa Lubaczewskiego ma swoje trwałe miejsce w naszej kulturze i z pewnością pozostanie świadectwem wrażliwości oraz kunsztu w fotografii artystycznej".
Najpierw pasja, potem profesja
Zbigniew Lubaczewski urodził się w 1929 roku w Bolechowie na Podolu. Zmarł w 1985, w Bydgoszczy. Przeżył najpierw okupację rosyjską, niemiecką, a potem, w 1943 roku ucieczkę przed UPA w Rzeszowskie. Po wojnie osiadł w Bydgoszczy. Ukończył studia na Wydziale Leśnym UAM w Poznaniu; w latach 1955 - 1972 pracował jako leśnik. Zawsze jednak jego pasją pozostawała fotografia. Od 1962 r. stał się uczestnikiem życia artystycznego Bydgoszczy jako aktywny członek zarządu, a przez pewien czas prezes Bydgoskiego Towarzystwa Fotograficznego. Od 1972 roku fotografia przestała być dla niego tylko pasją, a stała się profesją. Został pedagogiem w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych w Bydgoszczy. Jego prace były prezentowane i nagradzane na ogólnopolskich wystawach i konkursach. Autor wielu cykli m.in.: socjologicznych pejzażowych, przyrodniczych oraz portretów bydgoskich literatów i plastyków.
