Groby są jak księgi. Zapisano w nich ludzkie losy

Zbliża się dzień Wszystkich Świętych. Jak co roku pójdziemy na groby bliskich, przyjaciół, znajomych. W odruchu empatii zapalimy lampki na obcych i bezimiennych mogiłach.

- Trzeba pamiętać nie tylko o tych, których znaliśmy. Pierwszego listopada wszyscy zmarli są nam bliscy - tłumaczył swoim uczniom nauczyciel. Przyprowadził ich na cmentarz Nowofarny, do kwatery, w której pochowani są powstańcy wielkopolscy i żołnierze polegli w wojnie polsko-bolszewickiej.

Lekcji patriotyzmu nigdy dość. Bo jeśli my nie powiemy młodym, że idąc naprzód muszą się oglądać za siebie, to czy będą o tym wiedzieli...

"Tylko ten, kto zna przeszłość, ma również przyszłość" - powiedział Wilhelm Humboldt . Czy stojąc na grobami bliskich uświadamiamy sobie tę prawdę?

Cmentarze to otwarta księga, a każdy grób to jakiś los. To historie wielkie i zwyczajne. To ból i pamięć. Bo ci, którzy odeszli pozostają z nami tak długo, jak o nich pamiętamy...

"Śmierci tak potrzeba uczyć się jak życia" - pisał znakomity młodopolski poeta Leopold Staff. Cmentarze nie pozwalają zapomnieć o śmierci. Jednak 1 listopada mało na nich zadumy i refleksji. Za to coraz obficiej "stroimy" groby. Dla kogo to robimy? Czy aby na pewno dla tych, którzy są już po drugiej stronie...