Helena Grossówna przed wojną błyszczała na ekranie, a w jej czasie była bohaterką polskiego podziemia.

Lata 30. XX wieku bez wątpienia należały właśnie do niej. Miłośnicy kina przedwojennego z pewnością kojarzą Helenę Grossównę m.in. z ról tancerki w „Kochaj tylko mnie", pokojówki w „Dodek na froncie" czy Helenki w „Zapomnianej melodii".

Grała u boku najbardziej znanych aktorów, między innymi Eugeniusza Bodo, Adolfa Dymszy czy Aleksandra Żabczyńskiego. Przez cztery lata zagrała w kilkunastu filmach, a jej wspaniałą passę brutalne przerwała wojna. W 1939 roku odegrała jednak inną, bardzo ważną rolę.

Helena Grossówna urodziła się 25 listopada 1904 r. w Toruniu. Jej rodzicami był Niemiec Leonard Gross i Polka Waleria z Winiawskich. Matka przyszłej aktorki, zanim wyszła za Grossa, była w związku małżeńskim, z którego wydała na świat dwie córki. Z ojcem Heleny związała się, kiedy zmarł jej pierwszy mąż. Z drugiego małżeństwa na świat, poza Heleną, przyszedł jeszcze syn Bronek.