Studnia, odkryta w sierpniu 2005 roku na nowo rozpaliła wyobraźnię miejscowych miłośników historii. Był to dowód na to, że zamek i jego otoczenie skrywają jeszcze wiele tajemnic. Aby je odkryć wystarczy po prostu kopać, tak jak zrobili to podczas wakacyjnych praktyk studenci archeologii, pracujący pod okiem Adama Chęcia z UMK w Toruniu. Ich praca miała związek z modernizacją systemu odwodnienia dziedzińca zamkowego. W czasie wykopalisk archeolodzy natrafili na fragmenty drewnianej studni o przekroju kwadratowym lub prostokątnym. Wydobyty został jeden z narożników studni i razem z pozostałymi znaleziskami przewieziono go na UMK w Toruniu. Instytut Zabytkoznawstwa i Konserwatorstwa przeprowadził analizę dendrochronologiczną drewna, z której wynika że studnia zbudowana została w XVI wieku. Naukowcy ustalili, że wszystkie wyselekcjonowane próbki pochodzą z jednego drewna sosny zwyczajnej, której najmłodszy przyrost pochodzi z 1536 roku. Na tej podstawie określono, że studnia zbudowana została przypuszczalnie po roku 1550, a z całą pewnością po roku 1536. Studnia nie jest więc dziełem krzyżackim jak pierwotnie podejrzewano.
Jerzy Konopacki II
W połowie XVI wieku zamek był siedzibą starostów pomorskich. Od 1507 r. został osadzony na starostwie świeckim ziemianin Jerzy Konopacki posiadający tytuł wojewody pomorskiego. Starosta Jerzy Konopacki II, przedstawiciel możnego rodu pomorskiego, wywodzącego się z Konopatu koło Świecia, dokonał w tym czasie przebudowy i odnowienia zamku świeckiego w stylu renesansowym. W lutym 1550 r. otrzymał od króla Zygmunta II Augusta zapewnienie, że nakłady przez niego poczynione przy odnowieniu zamku wliczy się w dzierżawę.
