Jestem jak wagon

     ...o początek
     - Jak się zaczęła pani kariera? Widziałam panią kilka razy z Ewą Bem.
     - Zaczynałam, chyba jak wszyscy, od ciężkiej pracy. Nagrywałam reklamówki, jeździłam w trasy z różnymi zespołami, między innymi z grupą Ewy Bem, która okazała mi wiele przychylności. Miałam szczęście, bo wzbudzałam sympatię osób, z którymi współpracowałam i one później mi pomagały. Ale generalnie wspominam to jako ciężką pracę, nocne próby w piwnicach. Wylałam koryto krwi zanim podpisałam kontrakt.
     ...o pierwszą płytę
     - W końcu dostała pani szansę nagrania pierwszej płyty. Dobrą rockową muzykę w większości napisała pani wspólnie z Dankiem Howorusem. Dlaczego już nie współpracujecie?
     - Danek! To superczłowiek. Ożenił się, ma dziecko, założył firmę, dobrze mu się wiedzie. To był taki człowiek, jakich szukałam później - lokomotywa. Ja jestem raczej jak wagon, potrzebuję kogoś, kto mnie pociągnie, nakręci. Danek zaszczepił we mnie ogromną energię. Pokazał mi heavy metal, Led Zeppelin. Zrobiliśmy razem pierwszą płytę i już nie współpracujemy, tak bywa. Po prostu.
     - Spora część pani fanów uważa, że ta płyta była najlepsza. Nie brakuje Pani czasami jej klimatu?
     - Zmieniają się czasy i oczekiwania publiczności. Poza tym powielanie czegoś, co już było nie ma sensu. Ta płyta była wyjątkowa, między innymi dlatego, że była pierwsza. Nie ma sensu jej powielać. Zresztą, nie potrafiłabym.
     ...o Led Zeppelin
     - Wykonuje pani covery tego legendarnego zespołu: "No Quarter" na pierwszej płycie, "Black Dog" na drugiej. To jakaś szczególna fascynacja?
     - Tak. Uwielbiam Roberta Planta. Znam i podziwiam jego płyty. Żeby być na jego koncercie, zmieniam plan trasy. Jimmy Pagea poznałam w Hanowerze na rozdaniu nagród MTV. Takie klimaty w muzyce już nie wrócą. Gdybym mogła, nagrałabym całą płytę z utworami Led Zeppelin.
     ...o smutne piosenki o miłości
     - Rzadko sięga pani po optymistyczny repertuar. Dlaczego?
     - Ponieważ nie czuję takich tekstów. Dużo ludzi zadaje mi to samo pytanie, nawet jak idę do warzywniaka pani za ladą pyta mnie, kiedy w końcu zaśpiewam coś wesołego. A ja po prostu akceptuję siebie w smutnym repertuarze.
     - A jednak na płycie "Czekając na..." jest już trochę weselej, chociażby w piosence "Coś optymistycznego". Odnoszę jednak wrażenie, że na koncertach raczej unika pani utworów z tej płyty.
     - Unikam ze względu na emocje, które towarzyszyły tej płycie. Zaszłam wtedy w ciążę, związek w którym byłam, nie do końca był udany. Do samej płyty nie mam zastrzeżeń. Razem z piosenką "Coś optymistycznego" przyniosła mi dużą popularność.
     ...o nową płytę
     - Pani następne krążki: "Pełna obaw" i "5" były już spokojniejsze i nie tak optymistyczne. Jaka będzie płyta, nad którą właśnie pani pracuje - Antidotum?
     - Nie będzie spokojna. Będzie bardzo rockowa, mocniejsza niż poprzednie. Zauważam, że wraca dobre rockowe granie. Jestem pod wrażeniem takich grup jak: Puddle of Mudd, A, P.O.D. Był taki czas, że robiło się muzykę pod to, co grają rozgłośnie radiowe. Ale zaczyna się to chyba odwracać w dobrą stronę. Na mojej nowej płycie będzie właśnie trochę cięższa muzyka z gitarami, pełna ekspresji. To będzie rodzaj mojego rachunku sumienia.
     KASIA KOWALSKA: Urodziła się 13 czerwca 1973 roku. Razem z dwoma starszymi braćmi wychowywała się w Sulejówku. Już jako nastolatka miała za sobą wspólną trasę z Ewą Bem. Współpracowała też m.in. z zespołami Genoside, Piersi, Human, Talking Pictures. Szefowa Universal Music Polska Katarzyna Kanclerz zobaczyła ją w warszawskim Klubie Stodoła podczas koncertu zespołu Evergreen założonego wspólnie z Robertem Amirianem. 18 września 1994 roku ukazał się pierwszy solowy album Kasi Kowalskiej - Gemini, który w niedługim czasie zyskał miano platynowej płyty.
     Dyskografia
     "Gemini" - 1994 r.
     "Koncert inaczej" - 1995 r.
     "Czekając na..." - 1996 r.
     "Pełna obaw" - 1998 r.
     "5" - 2000 r.
     W przygotowaniu płyta "Antidotum"