Konie bez głów, ludzie bez krwi

Szwedzkie kryminały są na topie. Cała niemal Europa zaczytuje się w trylogii "Millenium" Stiega Larsson'a, w kryminałach Camilli Laeckberg czy Henninga Mankell'a. Z pasją śledzimy postępy w śledztwach prowadzonych przez dziennikarza Mikaela Blomkvist'a i hakerkę Lisbeth Salander, przez pisarkę Erikę Falck i policjanta Patrika Hedström'a czy przez komisarza Wallandera.

Śledczym, a zarazem bohaterem ośmiu bodajże kryminałów autorstwa dziennikarki Mari Jungstedt(rocznik 1961), jest inspektor Anders Knutas ze szwedzkiej wyspy Gotlandii.

Tym razem na wyspę przyjeżdża międzynarodowa ekipa studentów archeologii, którzy biorą udział w kursie, ucząc się właściwego prowadzenia wykopalisk. Ale zaczynają dziać się rzeczy straszne...
Najpierw ktoś ucina sympatycznemu kucykowi głowę, potem w ten sam sposób zostaje okaleczony koń. W obu przypadkach zwierzęta zostają wykrwawione, ale tę krew ktoś zabiera.

Potem ginie holenderska studentka, Martina Flochten. Sekcja zwłok wykazuje, że została ona utopiona, okaleczona nożem i wykrwawiona, podobnie jak konie. I powieszono ją po śmierci. Podobnie giną dwaj mężczyźni.

"Mimo licznych przesłuchań, a nawet pomocy zaprzyjaźnionych funkcjonariuszy z CBŚ, morderca wciąż pozostaje nieznany. Poza tym policja stara się nie ujawniać tego aspektu sprawy, by nie wywołać paniki ani wśród turystów, ani miejscowej ludności. Napięcie rośnie..." (z informacji wydawcy)

Podejrzewa się, że morderca jest wyznawcą dawnych bogów nordyckich Thora i Odyna, a morderstwa są rytualne, bo ofiary są zabijane w trojaki sposób: topione, wieszane i wykrwawiane. Zaczyna się poszukiwanie morderców, wyznawców staronordyckich religii. I śledzimy to z fascynacją...

"We własnym gronie" - Mari Jungsted, wyd. Bellona, 2011