Krzyże na drogach

Ulica Grunwaldzka w Bydgoszczy, wylotowa trasa na Szczecin, przystanek autobusowy przy leśnej drodze do jednostki. Niewielkiego metalowego krzyza nie sposób nie zauwazyc. Zawsze wokól stoi kilka zniczy, zatkniete są kwiaty. I, co nie zdarza sie czesto, tabliczka, kto i kiedy zginąl.
Tamten listopadowy wieczór 2005 roku (To juz cztery lata?!) Bogusia Nowicka pamietac bedzie zawsze.
Podgrzewala grochówke, ulubioną zupe meza. Janusz niebawem powinien wrócic ze sluzby. Nagle wyraLnie uslyszala jego glos: - Ty nie gotuj tej zupy. Zadzwon do mnie do pracy. Wyskoczyla na korytarz, ale nikogo nie bylo. Poczula, jakby coś ją owionelo. I choc nigdy nie telefonowal do meza do pracy, tym razem zadzwonila na wartownie. - Janusz mial wypadek. Nie zyje.
Ten moment przewrócil świat jej i dzieci do góry nogami.
Jak to bylo, opowiedzieli póLniej koledzy meza. Janusz chcial przejśc przez jezdnie na przystanek. Nie mógl bo, ruchliwą Grunwaldzką o kazdej porze ciągnie sznur pojazdów. Spróbowal na raty. Dotarl do polowy jezdni. Kierowca, który go potrącil tlumaczyl, ze nie zauwazyl stojącego czlowieka.
Miesiącami, niemal codziennie Bogusia z córkami jeLdzila "na miejsce zdarzenia". Drugi koniec miasta, bez dobrego dojazdu, mroLna zima - nic im nie przeszkadzalo.
Janusz Nowicki mial 34 lata, gdy zginąl. Osierocil trzy córki. Wtedy mialy 10,11 i 12 lat. Zostaly im zdjecia. Bogusi ulubiona piosenka "I'll Never Give You Up" jego ulubionej grupy Modern Talking. I smutek.
(jz)