Ksiądz molestował i gwałcił chłopców. A biskupi przenosili go z parafii na parafię

Ksiądz molestował i gwałcił chłopców

Wróćmy do pierwszej rozmowy z Arkiem.
Nie byłam przygotowana na spotkanie z taką tragedią. Z taką rozpaczą dziecka. Ale czy można być na coś takiego przygotowanym? Człowiek nie wie, jak się zachować, jak zareagować. Kompletnie! Gdyby na moim miejscu znalazł się ktoś mający doświadczenie w pracy ze skrzywdzonymi dziećmi, to może wiedziałby, co zrobić. Pocieszyć? Powiedzieć: wszystko będzie dobrze? Później, podczas spotkań z Arkiem, powtarzałam mu, że rozmawiając z nim czuję się jak saper na po polu minowym. Nie wiedziałam, co mam powiedzieć, żeby go nie urazić. Nie wiedziałam, o co zapytać, żeby go nie zranić. Robiłam wszystko intuicyjnie. Oczywiście mogłam go poklepać po ramieniu i powiedzieć: przykro mi, że to cię spotkało, ale musisz żyć dalej. Ale gdybym tak zrobiła, to nie mogłabym z tym żyć.

On szukał pomocy?
Nie. Nigdy i nigdzie.

A radził sobie?
Nie. Wydaje mi się, że on wtedy próbował żyć normalnie i udawać przed sobą, rodzicami, całym światem, że nic się nie stało, że wszystko w porządku. Uśmiechał się. To jest chłopak, który cieszy się powszechną sympatią. Jest bardzo dobrze wychowany, miły, uprzejmy i grzeczny.

Aby przeczytać całą rozmowę kliknij strzałkę w prawo na klawiaturze lub na zdjęciu.