„Lista tajnych współpracowników SB i wywiadu wojskowego z 1991” - bo tak brzmi pełna nazwa listy - to sześć tomów dokumentów, przygotowanych w 1991 roku w Urzędzie Ochrony Państwa pod kierownictwem Andrzeja Milczanowskiego. Trafiły one do zbioru ogólnego IPN.
Sprawdzenie Milczanowskiego objęło 7 tysięcy kandydatów do Sejmu i Senatu, przy czym nie kontrolowano członków rządu i pracowników Kancelarii Prezydenta. Operacja ta rozpoczęła się na przełomie września i października 1991 roku.
Zbigniew Girzyński ujawnił w internecie nazwiska kandydatów na posłów i senatorów z m.in.: Unii Demokratycznej, Sojuszu Lewicy Demokratycznej, Polskiego Stronnictwa Ludowego, Porozumienia Centrum, Konfederacji Polski Niepodległej, Kongresu Liberalno-Demokratycznego, NSZZ „Solidarność”.
Girzyński oznajmił w swoim internetowym wpisie, że kończąc swoją 10-letnią pracę w parlamencie, może przyczynić się do zwiększenia wiedzy z zakresu jawności życia publicznego. Podkreślił, że tzw. Lista Milczanowskiego, była do tej chwili tajnym dokumentem, który oficjalnie nie istniał.
Przypomniał, że dokument był w znacznym stopniu tożsamy z ,,Listą tajnych współpracowników SB i wywiadu wojskowego z 1992 r.", znaną również jako tzw. Lista Macierewicza.
„Niestety w imię ochrony agentów z sejmu I kadencji i senatu II kadencji jaką postanowiono w czasie tzw. „nocnej zmiany” do chwili obecnej starano się to przynajmniej od strony formalnej ukrywać. Dziś ten czas się skończył” - napisał Girzyński.
Andrzej Milczanowski zasłynął tym, że w Sejmie z trybuny poinformował o rzekomej współpracy ówczesnego premiera Józefa Oleksego z radzieckimi i rosyjskimi służbami specjalnymi, co dało początek tzw. aferze Olina.
