Mam już dość samotności! Mówi niepełnosprawny Michał

www.pomorska.pl/torun

Więcej informacji z Torunia znajdziesz na stronie www.pomorska.pl/torun

Jego cały świat to małe, dwupokojowe mieszkanie na Bydgoskim Przedmieściu. Kiedy wchodzimy 24-letni Michał Kwiatkowski promienieje: - Proszę wygodnie usiąść! Może podać coś do picia? Kawa, zimny napój? Prawie nikt mnie nie odwiedza. Każdy gość jest na wagę złota!

Okno na świat

Centralne miejsce zajmują telewizor i komputer. To jedyna rozrywka Michała.
- Ale przyznam, że telewizor mi już bokiem wychodzi - stwierdza cicho. - Ile można się w niego gapić? Cały program znam na pamięć. Wymieńcie kanał i podajcie godzinę, powiem co i do której będzie leciało.

Jedyne znajomości Michała zostały zawarte w sieci. - Bo i gdzie indziej miałbym kogoś poznać? - stwierdza. - Mam tylko jednego dobrego kolegę: Patryka. Ludzie w moim wieku chodzą na piwo, do kina, biegają na randki. A ja? Ciągle sam jak palec. Czasami ktoś mnie zabierze na koncert. Uwielbiam disco-polo. Raz zaprosiłem do siebie chłopaków ze "Skanera". Akurat byli w Toruniu na Juwenaliach. Zaproszenie od razu przyjęli! Zrobiliśmy z ojczymem dobrą kolację, bo przecież trzeba o gości jakoś zadbać. Chyba im się podobało. Muzyków z "Classica" też bardzo dobrze znam. I nawet Michała Wiśniewskiego. A wszystko dzięki internetowi.

Chociaż Michał mieszka na parterze, aby opuścić blok przy Krasińskiego musi pokonać kilkanaście schodów. Niestety, podjazdu nie ma.
- Ale w październiku zrobią - podkreśla chłopak. - Ja się tam rzadko złoszczę i denerwuję. Szkoda życia na głupoty. Ważne, że ludzie nareszcie nie będą musieli mnie tachać z całym majdanem. Bo to aż strach! W Toruniu kompletnie nie myśli się o niepełnosprawnych. Chodniki dziurawe jak szwajcarski ser, wszędzie potężne krawężniki. Dla nas to przeszkody nie do pokonania! Chyba że ktoś potrafi latać!

Szanuję życie

Lekarze zastanawiali się nad protezą nogi dla Michała.

- Przeraziłem się i opuściłem gabinet! - zdradza. Żeby założyli mi nową nogę, musieliby obciąć część starej! Bałbym się ryzykować. Przecież mam tylko jedno życie. Nie mogę go zmarnować.
Marzenie chłopaka? - Chciałbym kogoś poznać, a nie tylko na okrągło gapić się na cztery ściany w domu - odpowiada rozmarzony. - Czasami wyjeżdżam na obozy ze Stowarzyszenia "Jestem". We wrześniu na przykład wybieramy się do Ciechocinka. Czuję, że będzie super! Ludzie żartują, że jestem podrywaczem. Grubo przesadzają. Po prostu lubię towarzystwo. Alkoholu nie piję, ale na soczek chętnie mógłbym się z kimś wybrać. Bardzo brakuje mi rówieśników. Kiedyś byłem samotnikiem, celowo unikałem ludzi. Ale to się już dawno zmieniło.

Ulubionym tematem Michała jest skuter dla niepełnosprawnych. Ten pojazd jest szansą, aby chłopak poczuł się odrobinę bardziej samodzielny.

Mam dwa marzenia

- Ojczym mógłby umieścić mnie na takim skuterze z całym wózkiem, i bym wystartował! - opowiada z przejęciem. - Pojechałbym nawet za Toruń! Najchętniej zrobiłbym prawko i korzystał z jakiegoś auta, ale to chyba niemożliwe? Pozostaje skuter dla niepełnosprawnych.

Chciałbyś pomóc finansowo Michałowi w zdobyciu wymarzonego pojazdu? Zadzwoń do naszej redakcji pod numer 56 619 99 13.

- Grosz do grosza i kto wie, może na niego uzbieram? - zastanawia się chłopak. - Każdy ma jakieś marzenia. Mieszkam z fantastycznym ojczymem, zawsze mogę na niego liczyć. Tylko żebym jeszcze poznał z kilka osób! Przyjaciele. To moje drugie życzenie do złotej rybki.

Udostępnij