Nieszawa> Józef Zborowski przez ponad 40 lat kształtował w Nieszawie życie muzyczne. Do dziś pozostaje w pamięci wielu ludzi...

Józef Zborowski (1875 - 1957) przez ponad czterdzieści lat był organistą parafialnym. Do dziś w pamięci mieszkańców jest nieszawski chór czterogłosowy, który prowadził przez kilkadziesiąt lat swej działalności. To on kształtował życie muzyczne nieszawian, skupiające się wokół kościoła parafialnego p.w. św. Jadwigi Śląskiej i kościoła franciszkańskiego p.w. Podwyższenia Krzyża Św. Zachowało się kilkaset opracowań muzycznych, których jest autorem, kompozycji, harmonizacji, instrumentacji i tekstów. Są to msze oraz inne utwory przygotowywane z okazji różnych uroczystości kościelnych. Jednym z najstarszych dokumentów, sygnowanym w 1895 r., jest utwór Agnus Dei. Napisał go, mając dwadzieścia lat. Józef Zborowski wspomagał też nieszawską orkiestrę strażacką. Z jego pomocy korzystała również orkiestra mandolinistów.
Na przełomie XIX i XX wieku propagowana przez ruch cecyliański reforma muzyki kościelnej ogarnęła także diecezję włocławską. Dotyczyła ona naprawy muzyki wykonywanej podczas liturgii, dotyczyła powrotu do tradycji, gdyż wówczas wkradły się do niej elementy świeckie: m.in. modne piosenki, utwory marszowe, a nawet fokstroty. Przedstawicielem nurtu powrotu do tradycji w muzyce granej podczas mszy był Józef Zborowski. - Przyjechał do Nieszawy w 1916 roku. Miał wtedy 41 lat i przez te następne - nomen omen - 41 lat sprawował tu funkcję organisty w kościele farnym - opowiadał Zbigniew Wiśniewski, muzyk, który prowadzi Chór Parafialny im. Józefa Zborowskiego. - Prowadził nie tylko kancelarię i grał podczas mszy, ale prowadził i przygotował też chór czterogłosowy.
W kwietniu tego roku nieszawska Rada Miejska na wniosek ks. Grzegorza Molewskiego, proboszcza nieszawskiej parafii rzymsko-katolickiej, przyznała Józefowi Zborowskiemu pośmiertnie tytuł Zasłużonego Obywatela Miasta Nieszawy. Zborowski jest ósmą osobą wyróżnioną w ten sposób przez samorząd. W sobotę (24 lipca) podczas nadzwyczajnej sesji w nieszawskim magistracie medal i dyplom odebrali potomkowie muzyka. A przyjechało ich nie mało, bo dziesięcioro, w tym troje wnucząt: Jolanta Menet, Lechosław Zborowski i Barbara Zborowska - Żyła.
- Dorobek naszego dziadka, na tle innych zasłużonych dla miasta osób, wydaje się niewielki. Zostało po nim kilka tomów nut, kilkaset stron zapisu nutowego. Ale pomyślałem sobie, że spuściznę po Józefie Zborowskim należy rozpatrywać w innym kontekście. Jego dorobek zapisał się w pamięci ludzkiej, pamięci nieszawian - mówił Lechosław Zborowski, wnuk Józefa.
Ogromną zasługę w procesie "przypomnienia" postaci nieszawskiego muzyka i organisty miała Wanda Wasicka. - To dzięki jej badaniom znamy szczegóły z życia dziadka. Wiele z nich rodzina zna właśnie z relacji zebranych przez Wandę Wasicką - dodał Lechosław Zborowski.
W ubiegłym roku, po kilkudziesięciu latach niebytu, reaktywował się chór parafialny, założony przez Józefa Zborowskiego. Patronem odnowionego zespołu jest nieszawski organista. Chór oprawił swoim śpiewem sobotnią mszę za Józefa Zborowskiego. - Gdy w ubiegłym roku stałam nad grobem Marka Strycha, solisty chóru prowadzonego przez Józefa Zborowskiego, pomyślałam sobie, że warto by jeszcze raz zebrać wszystkie osoby, które śpiewały w chórze. Podzieliłam się pomysłem z panią Teresą Kryspin, dawną chórzystką. Bardzo się ucieszyła.
Obecnie do Chóru Parafialnego im. Józefa Zborowskiego należą Narcyza Głowacka, Krystyna Gołębiowska, Renata Kalota, Aneta Kamedulska, Marian Kamedulski, Iwona Lipigórska, Małgorzata Nowicka, Bogdan Niedziałkowski, Barbara Pakuła, Beata Słomczewska, Maria Szczepańska i Benedykt Zwoliński, dołączyli: Aleksander Kamedulski, Jolanta Lipigórska, Emila Niedziałkowska, Stanisław Szymański, Janusz Wasicki i Maryla Zwolińska. Próby odbywają się raz w tygodniu, w klasztorku.