- To była gehenna. Byliśmy tam bez rodziców. Widzieliśmy tylko druty i Niemców z karabinami. Do jedzenia mieliśmy wodę z kilkoma kawałkami brukwi, panował głód - wspominali byli więźniowie z Katowic. Do Potulic jechali wiele godzin. Wyjeżdżali wzruszeni.

Mimo chłodu przy pomniku ku czci ofiar, a potem przed dawną, obozową bramą, zgromadziły się tłumy.