Wspomniane mieszkanie z jednym oknem, zwinięte jak ślimak. Przykład patodeweloperki z Łodzi.

Warszawa, listopad 2020 r. Za miesiąc deweloper ma przekazać nowym mieszkańcom klucze do budowanych lokali. Zamiast tego przychodzi pismo informujące o opóźnieniu. Najpierw do lutego 2021, później do marca, wreszcie do maja. W maju klienci dostają informację, że otrzymają klucze pod koniec lipca. Rodziny od pół roku żyjące na walizkach mogą co najwyżej popatrzeć na swoje osiedle przez płot.

Przypadki takie jak ten, opisany przez money.pl, nie są na szczęście częste, ale gdy już się zdarzą, nagle się okazuje, że teoretycznie chroniony ustawami i umowami klient jest bezsilny.

Place zabaw to dla dewelopera strata pieniędzy – ten sam skrawek gruntu mógłby przecież zabudować lub przeznaczyć na parking i zarobić znacznie więcej. Dlatego na nowych polskich osiedlach standardem stał się „chów klatkowy dzieci”, czyli place zabaw mikroskopijne, wciśnięte w najdalszy kąt i ogrodzone wysokim płotem.

Inny przykład tego samego zjawiska. Zwraca uwagę lokalizacja tuż obok parkingu.