Podróż za jeden język

     Ciekawie jest już od początku. Najpierw siadamy na widowni - tak zwyczajnie, jak na "normalnym" przedstawieniu. Jednak kiedy światła gasną kurtyna się nie unosi. W ogóle nie ma kurtyny. Są wielkie usta, z których nagle wysuwa się Język - wygadany, pewny siebie i bardzo, bardzo ruchliwy. Razem z nim poznajemy Ślinkę Mądralińską, ukochaną Języka, radzącą mu często by poszedł do rozum do głowy. I w końcu Język idzie - wyrusza w tę podróż razem z widzami - oczywiście przez usta.
     A w głowie jest ciasno - bo są i Zęby - Generał (bo z plombą), Urwis, Piękniś i Chory, jest też oczywiście Mózg oraz Móżdżek. Język - coraz bardziej pewny siebie - zamiast "szukać rozumu" wpada na na plan, by zapanować nad głową. Co dzieje się dalej - można zobaczyć na scenie "Baja". I warto, bo przedstawienie momentami przypomina cyrkowe popisy - co podobało się zwłaszcza najmłodszej publiczności - reżyser Zbigniew Lisowski zadbał, by tempo opowieści praktycznie na moment nie słabło..
     Starsi widzowie przypatrywali się aktorskim popisom artystów z "Baja". Jacek Pysiak - Język - pokazał nieodkryty chyba dotąd talent hiphopowego wokalisty. Pięknie śpiewała Ślinka - Marta Parfieniuk oraz oczywiście "primadonna" Struna - Głosowa - Grażyna Rutkowska - Kusa. Cały spektakl jest zresztą bardzo rozśpiewany - brawo za muzykę dla Piotra Nazaruka - a aktorzy bardzo dobrze sprawdzają się w tej konwencji. Szkoda tylko, że momentami zawodziła technika, przez co słowa niektórych piosenek, autorstwa Wojciecha Szelachowskiego, były mało czytelne.
     Widzowie mają niepowtarzalną okazję zajrzeć prosto w oczy aktorom grającym w przedstawieniu. Są oni blisko, na wyciągnięcie ręki. Czy nie za blisko - niektórzy widzowie żartowali po spektaklu, że momentami... bali się szalejących po scenie aktorów. Byli to jednak ci starsi widzowie. Młodsi wychodzili oczarowani.