Cezary Cichowicz przyszedł na świat w Ciechocinku 26 lipca 1902 r. W latach 1920-21 służył jako ochotnik w 3. pułku ułanów. Studiował filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim. Brał wówczas udział w pracach kół naukowych. Po uzyskaniu dyplomu podjął pracę jako nauczyciel języka polskiego Gimnazjum Salezjańskiego w Aleksandrowie Kujawskim. Był człowiekiem bardzo aktywnym, który działał w wielu organizacjach społecznych na terenie powiatu. W 1926 r. został członkiem Związku Strzeleckiego, który zrzeszał pozaszkolną, przedpoborową młodzież i prowadził działalność w zakresie wychowania fizycznego i przysposobienia wojskowego. Będąc wiceprezesem i referentem wychowania obywatelskiego, sprawił, że oddział wysunął się na czoło Związków Strzeleckich w powiecie nieszawskim. W 1927 r. został prezesem
Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego
w Aleksandrowie Kuj. Zorganizował cykl wykładów popularyzujących wiedzę. Sam wygłosił na terenie powiatu ok. 80 odczytów z różnych dziedzin nauki. Rok później objął prezesurę sekcji kulturalno-oświatowej w Powiatowym Komitecie Regionalnym. Organizował życie kulturalne wsi i miasteczek powiatu nieszawskiego. Pracował też nad monografią powiatu i ogłosił w prasie wiele artykułów dotyczących dziejów regionu i życia społeczno-kulturalnego. Warto wspomnieć, że razem ze starostą Stanisławem Wasiakiem był założycielem i jednym z redaktorów "Rolnika Nieszawskiego", przemianowanego na "Głos Nieszawski". Redagował "Zdrój Ciechociński". Współpracował też z wydawnictwem "Gazeta Polska". W 1930 r. został wybrany burmistrzem Ciechocinka. W ciągu trzech lat jego kadencji rozwinęła się harmonijna współpraca z Zakładem Zdrojowym, która zaowocowała wieloma inwestycjami. W tych latach został wybudowany basen termalno-solankowy w parku Zdrowia między tężniami, basen drewniany (cieplica), Dworek Prezydencki. Cichowicz przewodniczył Komitetowi ds. Bezrobocia. Apelował do pracodawców, aby zatrudniali w sezonie letnim bezrobotnych z Ciechocinka, co ułatwi przetrwać im zimę. Zdobył uznanie mieszkańców, bowiem pokrył miasto asfaltem i przyczynił się do budowy nowoczesnego gmachu szkoły powszechnej. Znany był jako świetny mówca, który wygłaszał płomienne przemówienia na uroczystościach patriotycznych. Zorganizował w powiecie Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem i został prezesem Rady Powiatowej. Działał aktywnie w wielu organizacjach społecznych. Był m.in. prezesem Oddziału Związku Rezerwistów, naczelnikiem Komunalnej Kasy Oszczędności, prezesem Straży Pożarnej, przewodniczącym
Dozoru Szkolnego
i Urzędu Rozjemczego, przewodniczącym Komisji Rewizyjnej Związku Zawodowego Salinarzy w Ciecho-cinku, ponadto był członkiem sejmiku powiatowego. Kiedy musiał zrezygnować ze stanowiska burmistrza, był żegnany z wielkim żalem. Został naczelnikiem kuratorium okręgu brzeskiego. Zmobilizowany jako porucznik rezerwy, poległ we wrześniu 1939 r. w Puszczy Mariańskiej.
