Sport. Potwory mięśniowe! Od gimnastyki do kulturystyki. Kafary, pakery, mięśniaki, mocarze. Sterydowe demony

31 grudnia, 1:02, Jan Borowy:

Mało kto dziś pamięta, że w latach siedemdziesiątych czyli w strasznych czasach mrocznej komuny właśnie pod wpływem docierających do Polski czasopism typu Playboy zaczynał rozwijać się ruch kulturystyki nazwijmy - osiedlowej. W latach sześćdziesiątych stawiane budynki wyposażano w pralnie, których nikt nie używał. Za cichą zgodą spółdzielni chłopcy zamieniali je w siłownie. Sprzętem były zabetonowane puchy po dżemie, kosze kamieni, deski jako ławeczki - pomysłowość nie miała granic. Wielkim programatorem kulturystyki ale specyficznej - dla osób z paraliżem nóg był ojciec Doroty "Dody" Rabczewskiej - Paweł. Był w Szczecinie ze swą ekipą. Prosty przekaz - inwalidztwo może być motywacją do sportu i sukcesów trafiał do milionów chłopaków. Nie koniecznie trzeba było jeździć na wózku - karakany, otyli, chuchra zrozumieli, że można ćwiczyć, poprawić swój wygląd a z tym swe samopoczucie, pewność siebie a nawet zacząć podobać się dziewczynom. Sport był czysty - nie było sterydów a dieta była pilnie strzeżoną tajemnicą. To był naprawdę oddolny, spontaniczny ruch sportowy. W dodatku niezorganizowany, nie ujęty w hierarchię klubów, z działaczami, władzami itp, nie całkiem legalny.

Sorry - miało być propagatorem a nie programatorem.