Elementy superwizji kariery występują u nas od co najmniej kilku lat. Najczęściej są częścią programów outplacement, spopularyzowanych na fali recesji i powszechnej redukcji etatów. Pojawiają się też przy okazji programów aktywizacji bezrobotnych. A sprowadzają się zwykle do udzielania porad na temat technik poszukiwania zatrudnienia, autoprezentacji, przygotowania aplikacji itp. Charakterystyczne jest, że niemal zawsze występują w sytuacjach awaryjnych, czyli utraty pracy.
Za sukces uznaje się zwykle zdobycie takiej pracy, która odpowiada dotychczasowemu przebiegowi kariery zawodowej, kwalifikacjom, ambicjom - czyli na podobnym lub wyższym stanowisku, naturalnie z większą pensją.
Tak ukierunkowana praca z klientem ma charakter doraźny. Polega na uczeniu drugiej osoby, co i jak ma robić, podpowiadaniu mniej lub bardziej gotowych rozwiązań. Ale zadanie prowadzącego nie polega na przekazywaniu swojej wiedzy na dany temat w formie gotowych technik (np. co zrobić, żeby dostać dobrą pracę). Ważną rolę odgrywa tu komunikacja.
Najodpowiedniejszym miejscem, gdzie w naturalny sposób powinna zaistnieć i być rozwijana usługa indywidualnego wsparcia kariery, są firmy doradztwa personalnego.
Superwizja kariery
(d-ka)
Klucz do sukcesu polega na wydobyciu od klienta tkwiącej w nim samym prawdy na temat tego, kim jest, do czego ma predyspozycje, a tym samym - co chciałby w życiu robić.