Już na długo przed telewizyjną relacją wszyscy usadowili się wygodnie na kanapie, czekając na występ mistrza. - Specjalnie nie interesuję się sportem, ale w takim dniu wszyscy Polacy trzymają kciuki za Kamila, a kibicowanie to nasz obowiązek - z uśmiechem mówiła Jolanta Drzewiecka.
Gdy nasz skoczek w pierwszej serii objął prowadzenie, w domu Drzewieckich zapanowała euforia. Kiedy rozpoczynał drugi skok - emocje sięgnęły zenitu. - Kamil, Kamil, Kamil! - krzyczeli. - Braaawo! Mamy wspaniałego następcę Małysza, z którego cała Polska jest dumna - cieszyli się.

W sobotni wieczór odwiedziliśmy też rodzinę Kazimierczaków z ul. Rybnickiej we Włocławku. - O ile nam pozwala czas oglądamy igrzyska. Kibicujemy wszystkim sportowcom - mówiła Katarzyna Kazimierczak. - Najbardziej lubimy skoki narciarskie, więc medale Stocha to dla nas prawdziwy powód do radości i dumy.

- Oprócz igrzysk oglądam też mecze piłkarskie, ale te duże, ważne - powiedział Paweł Kazimierczak. - Sport w telewizji to głównie moja domena. Czasem przyłączają się też dzieci - Paulina i Kuba. Żona zwykle woli obejrzeć dobry film. Ale teraz razem oglądamy zmagania zawodników w Soczi. I trzymamy za nich kciuki.

Daria Chmielnicka, doktorantka z Torunia, skoki oglądała w pubie, razem z przyjaciółmi. Przyszła tam, bo – jak twierdzi – takie emocje lepiej przeżywa się w grupie. – A emocje były ogromne – przyznaje. -Teraz wygrana Stocha nie była tak oczywista jak w pierwszym konkursie - mówiła dziewczyna. - Gdy skoczył w drugiej serii, wcale nie byłam taka pewna, że wygrał, myślałam, że złoto będzie dla Kasai.
Daria liczyła też na Maćka Kota. - Wierzyłam, że może uda mu się wrócić z brązem. Ale dwunaste miejsce to też nie taki zły wynik - dodaje. - Komentatorzy sportowi mieli rację – to była naprawdę złota sobota, Zbigniew Bródka zaskoczył nas wszystkich. Trzy tysięczne sekundy – aż nie mogłam w to uwierzyć. Myślę, że przy tak minimalnych różnicach organizatorzy mogli już przyznać dwa złote medale, po jednym dla Polaka i Holendra.