Można chronić pelargonie przed chorobami i szkodnikami metodami naturalnymi. Instytut Ogrodnictwa w Skierniewicach poleca usuwać chore rośliny i nie dopuszczać do ich zbyt dużego zagęszczenia.

Na jakie choroby są narażone pelargonie? Zobacz teraz na kolejnych slajdach naszej galerii >>>>>

Szara pleśń - infekuje rośliny we wszystkich fazach rozwojowych. Na młodych roślinach ogonki liściowe brązowieją i liście zamierają. W okresie kwitnienia na płatkach kwiatów pojawiają się jasnobrązowe plamy, początkowo drobne, okrągłe lub owalne z czasem zlewające się ze sobą. Można także obserwować brązowienie szypułki u nasady lub pod płatkami kwiatów. Wówczas dochodzi do wyłamywania się kwiatów lub ich więdnięcia. U starszych roślin dochodzi do infekcji ogonków liściowych, które brunatnieją i obumierają. Nekroza rozszerza się ku górnym partiom rośliny powodując obumieranie liści. Na porażonych tkankach roślin widoczny jest szaro-beżowy, obfity pylący nalot grzybni i zarodników konidialnych.

Fytoftoroza pelargonii - atakuje rośliny we wszystkich stadiach ich rozwoju. U podstawy siewek widoczne jest zbrunatnienie i przewężenie szyjki korzeniowej. Siewki bardzo szybko zamierają. Liście żółkną i więdną. U podstawy ogonków liściowych pojawiają się brunatne nekrozy rozszerzające się ku górnym partiom rośliny. Korzenie roślin brunatnieją i zamierają.

Rdza - na dolnej stronie liści lub pędach formują się żółtopomarańczowe ogniki. Ponieważ występują pojedynczo i są niewielkich rozmiarów, bywają niezauważalne. Po około 14 dniach na dolnej stronie liści formowane są pomarańczowe skupienia zarodników letnich. Po górnej stronie liści pojawiają się liczne żółte plamy. Silnie porażone liście deformują się, brązowieją i opadają.