Co trzeba zmienić w gmachu powstałego w 1949 roku i nigdy nie poddanego remontowi Teatru? Bardzo dużo. W ubiegłym tygodniu szef instytucji, Paweł Wodziński oprowadził po gmachu radnych.

Zaczął od widowni. Pokazał im między innymi zniszczone stare, niewygodne siedzenia. Było też o ogrzewaniu. - Zimą nie możemy ogrzewać widowni, bo co prawda nawiewy są, ale wentylacja jest tak stara i tak głośna, że podczas spektakli nie można jej używać - mówił. - Proszę też spojrzeć na reflektory nad sceną - pochodzą z lat 80. A my naprawdę nadal ich używamy.

Zwrócił też uwagę na zniszczoną podłogę we foyer oraz zbyt duże szatnie. - Są po obu stronach sceny, łącznie jest w nich 600 miejsc. To absurd w momencie, gdy miejsc na widowni jest około 300 - mówił. Wodziński pokazał im także między innymi stare ciasne, garderoby - każda na sześć osób - bez dostępu do umywalki i toalety, nie mówiąc już o prysznicu. Ciekawie wyglądają też napędy do podnoszenia i opuszczania dekoracji. - Absolutnym standardem we współczesnych teatrach są elektryczne wyciągi, którymi steruje się za pomocą pulpitu - tłumaczył Wodziński. - Otóż, u nas steruje się tym ręcznie, tak jak w latach 50. lub 60. poprzedniego wieku. Podobnie sprawa wygląda z kurtyną.

Radni obejrzeli również maleńką pracownię stolarską (materiały trzeba do niej transportować oknem, drzwi są za małe), krawiecką i wąską ślusarnię. Dowiedzieli się też, że dekoracje są montowane w korytarzu dla widzów, bo w teatrze nie ma hali montażowej. Zobaczyli również połamane kafle na schodach i prowizoryczne rozwiązania innych problemów.