Toczy się piłka

     Stadion - za dużo powiedziane. Bardziej pasuje boisko, oznaczone wapnem wzdłuż i wszerz. Krechy równe, dwie bramki do tego. Dwudziestu dwóch gości na tym boisku, sędzia główny i dwóch z boku - z żółtą i czerwoną chorągiewką. Główny jest najważniejszy. Ma słowo ostatnie. Praktycznie on rozstrzyga czy grają fair, wedle przepisów. Chorągiewkowi trzymają się linii i są w cywilnych ubraniach. Chłopaki do wynajęcia. Na ten właśnie mecz. Kiedyś, w okolicach Aleksandrowa Kujawskiego, też sędziowałem na boku. Przez chwilę. Trzymający żółtą chorągiewkę pobiegł w krzaki za potrzebą.
     W Linowcu, na mecz miejscowych z Lipinkami, przyszło prawie sto osób, co można uznać za wynik lepszy niż na boisku. Mąż z żoną i sąsiadami, z krzesełkiem dla żony. Krzesełko nawet nie rybackie, czy turystyczne, ale z oparciem.
     Jeżeli więc ktoś postronny chciałby powiedzieć, że w Linowcu nie ma miejsc siedzących, w ogóle nie ma trybun, jest w błędzie. Przynajmniej jedno miejsce jest. Są nawet miejsca leżące, jeżeli jest słonecznie, upalnie, a było tak w Linowcu w ostatnią niedzielę. Więc jeżeli chce się oglądać mecz miejscowych herosów z Lipinkami, albo innym klubem ligi mniejszej, można na leżąco. Dla miłośników piłki nożnej w wydaniu zespołów wiejskich konkurencją nie jest telewizja, jakiś program reklamowany od kilku dni, nawet impreza centralna dla powiatu nowomiejskiego - dożynki powiatowe w pobliskim Grodzicznie. Gra Linowiec.
     To jest najważniejsze. Chociaż piłka podskakuje na nierównościach i trudno ją opanować, choć taktyka nie wydaje się być najmocniejszą stroną piłkarzy obu drużyn, ważne jest spotkanie naszych. Gdy nasi grają wieś ma swój wielki dzień.