Toruń. "Niegrzeczne" dzieci z ADHD przeszkadzają innym

7-letni Tomek jest nadpobudliwy psychoruchowo, trudno mu się skoncentrować.
Jego mama, Anna opowiada załamana: - Próbowałam zapisać małego na angielski, tańce i basen. Powiedziałam uczciwie, że ma ADHD, więc go nie przyjęto. Na basenie usłyszałam od instruktorki, że nie ma osoby wspomagającej i sobie z nim nie poradzi. W angielskim mógłby uczestniczyć, ale tylko wtedy, jeśli ja będę razem z nim. A mnie chodzi o coś innego, aby nauczył się funkcjonować, gdy mnie nie ma obok. Cały czas się dokształcam i umiem pracować z takim dzieckiem, zatem przy mnie zachowuje się dobrze. Kiedy mnie nie ma, to tego nie potrafi. Błędne koło.

Czasami więc słyszy, że jej dziecko jest niegrzeczne lub - wręcz -nienormalne.
Powinni wiedzieć, ale nie wiedzą

Monika Janas, dyrektor Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej nie wierzy w to, że z powodu nadpobudliwości ruchowej syn naszej Czytelniczki nie jest przyjmowany na zajęcie pozalekcyjne.

Mówi: - ADHD ma różne postaci i różne rzeczy dzieją się na jego tle, trudno mi jednak wypowiadać się, gdy nie znam tego dziecka.

Dodaje, że jest dużo szkoleń na temat pracy z dziećmi z ADHD, zatem rodzice, nauczyciele i instruktorzy powinni posiadać na ten temat wiedzę.

Jej zdaniem wskazane jest, aby dziecko nadruchliwe skierować na zajęcia sportowe i według niej wiele takich dzieci z nich korzysta.

Anna pytała o te zajęcia pedagoga w szkole i psychiatrę, pod którego opieką znajduje się jej syn, ale - jak zapewnia - nie potrafili jej ich wskazać.

Z takim jest trudniej

Anonimowo zadzwoniłam do jednej z toruńskich szkół karate. Usłyszałam, że jest kłopot, bo dziecko z ADHD może przeszkadzać grupie w zajęciach. Pan jednak dodał na zachętę: - Proszę przyjść razem z synem, usiądzie sobie pani na ławeczce, wspólnie spróbujemy coś zdziałać.

Ewa Skonieczka, dyrektor Młodzieżowego Domu Kultury mówi: - Nie robimy żadnych przeszkód dzieciom z ADHD. Mamy je na przykład na zajęciach plastycznych, bo czasami dobrze je wyciszyć. Rzeczywiście z takim dzieckiem jest trudniej, ponieważ szybko się nudzi, ale staramy się z tym sobie radzić. Postaramy się też pomóc tej mamie, zapraszamy we wrześniu. Wcześniej należałoby poobserwować dziecko.

Małe grupy

W naszym regionie jest ok. 6-7 proc. w wieku 7-9 lat ze zdiagnozowanym ADHD. Statystycznie w każdej klasie I-III jest dwóch takich uczniów.

Dr Mirosław Dąbkowski wojewódzki konsultant ds. psychiatrii dziecięcej mówi:
- Niewątpliwie relacje dziecka z ADHD z rówieśnikami są zaburzone, więc trzeba działać dwukierunkowo. Zmniejszyć cechy nadpobudliwości metodami psychologiczno-korekcyjnymi i zmienić jego warunki funkcjonowania w środowisku.
Nadpobudliwym dzieciom trudno funkcjonować w typowej grupie rówieśniczej, bo większość z nich zupełnie nie jest przygotowana na ich przyjęcie.

Jak zaznacza lekarz, dzieci z ADHD powinny przebywać w warunkach klasy 12-15-osobowej z dwoma nauczycielami, którzy wiedzą jak z nimi pracować.

- Trudno się więc dziwić, że nieprzygotowana grupa broni się przed takim dzieckiem, bo ani ono nie skorzysta z pobytu w niej, ani rówieśnicy z jego obecności. To jest poważny problem. Należy o tym mówić jak najczęściej, aby zmobilizować instytucje oświatowe do tworzenia klas integracyjnych dla dzieci z ADHD i zajęć terapeutyczno-hobbistycznych. Potrzebne są pieniądze i decyzje oświatowe na szczeblu lokalnym oraz szkolenia dla nauczycieli - mówi doktor.

Tylko wyjątkowo

Teraz dzieci z ADGH trafiają do klas masowych, gdzie często mają złe warunki rozwoju i niedobre relacje z klasą. Wojewódzki konsultant ds. psychiatrii dziecięcej nie ma tygodnia, żeby nie przychodziło do niego paru rodziców, z prośbą od nauczycieli, aby wysyłać ich dzieci na nauczanie indywidualne.
- Zwykle odmawiam, bo powinno się to robić tylko w wyjątkowych przypadkach - dodaje.