Pseudorhipsalis ramulosa
Roślina o tej niezbyt wygodnej nazwie (niestety nie ma polskiej) wygląda naprawdę efektownie. Szczególnie pięknie prezentuje się odmiana Red Coral.
Te rośliny mają przewieszające się pędy i długie, wąskie liście. Początkowo są one zielone, ale latem pięknie przebarwiają się – aż do intensywnie czerwonego lub purpurowego koloru. Jesienią powracają do zielonego koloru liści. Poza pięknym kolorem, pseudorhipsalis ma bardzo dekoracyjne owoce – biała i okrągłe, a pojawiają się w okresie, gdy liście są czerwone (wcześniej roślina oczywiście kwitnie; kwiaty są białe i niezbyt duże). Owoce mogą kojarzyć się z owocami jemioły i właśnie tak bywa ta roślina potocznie nazywana w języku angielskim – jemiołowy kaktus (red mistletoe cactus).
Pseudorhipsalis lubi dość wilgotną i próchniczą ziemię, ale podłoże musi być przepuszczalne i woda absolutnie nie może stać w doniczce (ani na podstawce). Lubi wilgoć w powietrzu. Ważne jest również światło. Nie zniesie bezpośrednich promieni słonecznych, ale miejsce musi być jasne, bo inaczej liście nie wybarwią się.
licencja CC BY-SA 4.0
Rhipsalis (patyczak)
Tak zwane patyczaki to kaktusy. Są jednak pozbawione cierni. Mają rozgałęzione, smukłe, wałeczkowate, pędy. Są one w żywo zielonym kolorze i mają tendencję do zwisania. Mogą kwitnąć, wytwarzając białokremowe, nieduże kwiatki. Po nich mogą pojawić się białe, kuliste owoce, podobne do owoców pseudorhipsalisów.
Patyczaki są łatwe w uprawie. Można zapominać o ich podlewaniu, nie mają dużych wymagań, co do światła (radzą sobie w zacienionych miejscach, ale nie stawiajmy ich w pełnym słońcu). Docenią wilgoć w powietrzu. Nie potrzebują okresu odpoczynku, choć zimą warto ich nie przegrzewać i rzadziej podlewać.
Popularnym gatunkiem jest Rhipsalis cassutha (na zdjęciu), ale spotyka się także inne.
licencja CC BY-SA 4.0
Rozchodnik burrito
Rozchodnik burrito (Sedum burrito) to jedna z wdzięczniejszych roślin domowych. Nie jest bardzo duży, więc z powodzeniem można go uprawiać nawet w niewielkich mieszkaniach. Jego pędy dorastają do ok. 35 cm i są gęsto pokryte grubymi szarozielonymi, drobnymi liśćmi. Wiosną na końcach pędów mogą pojawiać się różowe kwiaty.
To roślina wyjątkowo łatwa w uprawie. Lubi mieć dużo słońca, zniesie nawet południowe okno. Jeśli światła będzie miał za mało, jej pędy będą się wyciągać, a liście będą rzadkie i drobne. Wprawdzie zimą woli chłód, ale znosi też pokojowe warunki, byle nie stała w pobliżu pracującego grzejnika. Jest długowieczna, odporny na choroby i szkodniki, łatwo rozmnaża się z fragmentów pędów.
Rozchodnik Morgana
Dość podobnie do burrito prezentuje się rozchodnik Morgana (Sedum morganianum). Tworzy on jednak znacznie dłuższe pędy (do 90 cm), a jego liście mają bardziej wydłużony, łezkowaty kształt. Przeważnie są zielone lub szarozielone, jednak są odmiany, u których wierzchołki liści są zaczerwienione. W dobrych warunkach porastają pęd bardzo gęsto, tak że kojarzy się on z drobno zaplecionym warkoczem. Te odpowiednie warunki to przede wszystkim dużo światła. Na końcach pędów mogą pojawiać się kwiaty.
Podobnie jak burrito jest tolerancyjny, wytrzymały i długowieczny.
