Wstęp do Grunwaldu

Źle układała się władcy Polski rozgrywka z Zakonem. Król Władysław dał się zaskoczyć. Armie Krzyżaków pustoszyły bezkarnie ziemie Korony. Pierwsza złupiła Wielkopolskę, druga zdobyła Bydgoszcz, trzecia - największa - szybkim rajdem spod Torunia zajęła ziemię dobrzyńską. Na dodatek czwarty oddział zaatakował zaprzyjaźnione Księstwo Mazowieckie. Było więc jak zwykle - Krzyżacy atakowali i zdobywali, a Polacy byli bezradni.
Co gorsza, Jagiełłę zawiódł główny sojusznik. Litewski książę Witold zamiast posiłków, przysłał gońca z wiadomością, że tej jesieni nie zdoła zebrać wojska. Czyżby Witold na własną rękę zaczął paktować z Krzyżakami - głowił się Jagiełło? Po tym wszystkim otoczenie króla zaczynało powątpiewać, czy sława wielkiego znawcy sztuki wojennej, jaką się cieszył władca, nie była przesadzona.
Rozsądni doradcy zalecili więc w tej sytuacji podjęcie rokowań w sprawie rozejmu, aby zyskać na czasie i ruszyć do boju wiosną.
Jagiełło postanowił jednak walczyć. Nakazał rycerstwu zbiórkę w Wolborzu. Do obozu przybyły skromne siły, więc o zaatakowaniu głównych wojsk wroga nie można było marzyć. Jagiełło wybrał atak na słabszą armię, tę, która opanowała Bydgoszcz. Przez Łęczycę, Siedlce, Koczawę, Radziejów, Szarlej, Tuczno pod Inowrocławiem dotarł pod zamek nad Brdą.
Twierdza, zbudowana przez Kazimierza Wielkiego, była silnie obsadzona przez Krzyżaków, którzy nie mieli zamiaru się poddać. Nawet słabo obwarowane miasto nie otworzyło bram przed królem, bo wielu mieszczan jawnie sprzyjało Zakonowi.
Co myślał król, gdy stanął pod murami zamku 28 września 1409 r.? Wiedział, że czeka go zaledwie drobna utarczka i pod Bydgoszczą los wojny się nie rozstrzygnie. Ale wiedział też, że nie może pozwolić sobie tu na przegraną. Od zdobycia Bydgoszczy zależało, czy rycerstwo polskie zobaczy w nim wodza, zdolnego pokonać potęgę Krzyżaków. W przyszłości okazało się, że zdobycie Bydgoszczy było wstępem do Grunwaldu.