Z żałobnej karty. Odszedł Marian Cilski (1934-2019), ekonomista i społecznik

Pochodził z Torunia (ur. 28 listopada 1934 r.), jego ojciec - Brunon, z zawodu mechanik, zginął w początkach okupacji w transporcie Polaków wiezionych na roboty do Rzeszy. Po maturze w toruńskiej szkole handlowej w 1952 r. podjął pracę w zakładach chemicznych w Łęgnowie. Później, do 1967 r., był pełnomocnikiem finansowym Gminnej Spółdzielni „Samopomoc Chłopska” w Barcinie i do 1972 r. - prezesem spółdzielni tego pionu w mogileńskiej Dąbrowie. W tym też czasie poszerzał wykształcenie, kończąc w 1969 r. studia w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Poznaniu.

W 1972 r. przeniósł się do Inowrocławia i został dyrektorem Oddziału Sprzedaży Zakładu Wydawnictw Centrali Rolniczej Spółdzielni „SCh” (przy ul. Cegielnej, w sąsiedztwie będącej w tymże zrzeszeniu drukarni). Pracował tam do przejścia na emeryturę w 1992 r. Ceniony był za wiedzę, efektywne kierowanie firmą i nacechowany szacunkiem stosunek do podwładnych. Niewątpliwie te umiejętności dyr. Cilskiego sprawiły, że odegrał znaczącą rolę w okresie pierwszej „Solidarności”. Wówczas, z woli załogi drukarni, został jej dyrektorem komisarycznym na czas przejściowy do marca 1981 r.

Chętnie uczestniczył w życiu publicznym. Przyczynił się do reaktywacji Kurkowego Bractwa Strzeleckiego, od 1973 r. należał do Towarzystwa Miłośników Miasta Inowrocławia, będąc m.in. skarbnikiem zarządu. Z pasją działał w Polskim Towarzystwie Ekonomicznym i przewodniczył miejscowej radzie koordynacyjnej PTE. Zasiadał w kapitule konkursu Najlepszy Produkt Roku, był też członkiem rady nadzorczej ZEC spółka z o.o. (1997-2003). W latach 90. prowadził dla licealistów fakultatywne zajęcia z podstaw przedsiębiorczości i marketingu.

Honorowany był wysokimi odznaczeniami, m.in. Krzyżem Kawalerskim OOP, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej oraz Odznaką Zasłużony Działacz Kultury i Złotą Odznaką PTE. Zapamiętany zostaje jako człowiek serdeczny i życzliwy dla innych.