Z żałobnej karty. Zmarł Lech Czajka, jeden z ostatnich powstańców warszawskich

Urodził się 12 maja 1923 r. w Wierzbiczanach (pow. inowrocławski). Do 1939 r. uczęszczał do Gimnazjum im. Jana Kasprowicza w Inowrocławiu. Wojna rzuciła go do Warszawy, gdzie w 1943 r. wstąpił do AK. Podczas powstania walczył na Mokotowie w batalionie „Bałtyk”, w słynnym pułku „Baszta”. M.in. uczestniczył w niebezpiecznych, powstańczych wyprawach po alianckie zrzuty broni na Czerniaków i do parku Dreszera. Podczas walk został ranny w rękę, w której odłamek pozostał na zawsze.

Podczas niewoli przebywał w kilku obozach i m.in. budował lotnisko na wyspie Sylt. W 1948 r. ukończył liceum techniczne w Hamburgu i wrócił do kraju. Osiadł na Wybrzeżu i na Politechnice Gdańskiej w 1952 r. zdobył tytuł inżyniera łączności. W Centralnym Biurze Konstrukcyjnym Okrętów Stoczni Gdańskiej był projektantem instalacji radiowych, potem głównym specjalistą d.s. eksploatacji maszyn cyfrowych.

Miał liczne odznaczenia i wyróżnienia. W 1972 r. otrzymał Nagrodę Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, potem także odznakę „Zasłużony dla Miasta Gdańska”. Działał w organizacjach kombatanckich. Jego miejscem spoczynku będzie gdański cmentarz Srebrzysko.

Czy uda się skończyć z plastikiem?