Tak zadbasz o ochronę swojego zwierzęcia przed kleszczami przez cały rok >>>>>

MIT 1 – Czystek i domowej roboty olejki eteryczne skutecznie odstraszą kleszcze

Niestety naturalne sposoby ochrony w postaci mieszanek ziół i olejków nie dadzą nam 100% pewności, że kleszcz nie zaatakuje naszego pupila. Ze względu na to, że obecnie szczepienia przeciwko chorobom odkleszczowym dla zwierząt nie są dostępne, najlepiej jest zapobiegać ugryzieniom kleszczy chroniąc zwierzę przez 12 miesięcy w roku poprzez stosowanie sprawdzonych i przebadanych preparatów i metod. Najpopularniejsze są: obroża przeciwkleszczowa, której okres działania może wynosić do 8 miesięcy, krople, które mogą chronić zwierzę do 13 tygodni z oraz tabletki, których działanie może wynosić od kilku tygodni do kilku miesięcy.

MIT 2 – Kleszcze stanowią zagrożenie jedynie w okresie od maja do października

Sezonowość w profilaktyce przeciwkleszczowej stała się mitem. Zmiany klimatyczne i wzrost średnich temperatur przyczyniły się do tego, że populacje kleszczy pozostają aktywne i stanowią zagrożenie niemal przez cały rok. Dlatego też specjaliści zalecają właścicielom zwierząt ochronę swoich pupili przez 365 dni w roku.
- Kleszcze są aktywne nawet w temperaturach w granicach 5 stopni Celsjusza, co oznacza, że w naszych szerokościach geograficznych w grudniu wciąż mogą stanowić realne zagrożenie. Dodatkowo dłuższe i cieplejsze lato oraz wyższe średnie temperatury w ciągu roku powodują wzmożoną aktywność pajęczaków oraz sprzyjają ich niskiej umieralności. Wraz ze wzrostem populacji oraz wydłużoną aktywnością pajęczaków, rośnie zagrożenie rozwoju chorób wektorowych, jak: borelioza, babeszjoza, czy anaplazmoza. W związku z tym profilaktyka przeciw kleszczom i innym pasożytom zewnętrznym powinna być stosowana przez cały rok. Te choroby mogą być niebezpieczne nie tylko dla czworonogów, ale także ich właścicieli – mówi dr Michał Ceregrzyn.

MIT 3 – Wszystkie kleszcze wyglądają tak samo

Na świecie występuje około 900 gatunków kleszczy. Dzielą się one na dwie odrębne grupy - twarde i miękkie kleszcze. Twarde kleszcze mają twardą tarczę za aparatami gębowymi i kształt płaskiego nasiona. Miękkie kleszcze nie mają twardej skorupy, chociaż można je łatwo pomylić z w pełni odżywionymi dorosłymi, twardymi kleszczami. Kleszcze różnią się także obszarami występowania oraz preferencjami odnośnie żywicieli. Najistotniejszą różnicę między nimi stanowi jednak zdolność do przenoszenia chorobotwórczych drobnoustrojów.
W Polsce na ten moment żyje ponad 21 gatunków kleszczy, a kilka z nich stanowi największe zagrożenie dla ludzi i zwierząt.
- Wyższe średnie temperatury sprzyjają nie tylko aktywności pajęczaków, ale również migracji „egzotycznych” gatunków kleszczy i komarów. Dlatego w okolicach granic naszego kraju zdarzają się przypadki występowania nowych gatunków. Jednak na tę chwilę najczęstszymi "gośćmi" w gabinetach weterynaryjnych są kleszcz łąkowy (Dermacentor reticulatus) i kleszcz pospolity (Ixodes ricinus), które doskonale czują się w temperaturach w granicach kilku stopni powyżej zera. Kleszcz łąkowy jest uważany za głównego nosiciela babeszjozy, która może zakończyć się śmiercią zaatakowanego zwierzęcia - komentuje dr Michał Ceregrzyn.