100 lat temu polska flaga pojawiła się na olimpijskim stadionie

W Antwerpii po raz pierwszy na główny maszt wciągnięto na maszt flagę olimpijską z pięcioma splecionymi kolorowymi kołami. Symbolizują poszczególne kontynenty: niebieskie – Europę, żółte – Azję, czarne – Afrykę, zielone – Oceanie, czerwone – Amerykę. Zachodzące na siebie koła są także symbolem pokoju i braterstwa złączonych wspólną ideą.

Flaga olimpijska została zaprojektowana przez barona Pierre de Coubertina na 20 rocznicę wskrzeszenia igrzysk i miała uświęcić Igrzyska VI Olimpiady w Berlinie w 1916 roku. Jednak z powodu trwającej I wojny światowej dopiero w 1920 roku zawisła na głównym maszcie Igrzysk. Od tego też czasu jest oficjalnym sztandarem olimpijskim. Biała flaga z pięcioma kołami jest najbardziej rozpoznawalnym sztandarem na świecie.

Także w Antwerpii po raz pierwszy przedstawiciel uczestników igrzysk w imieniu sportowców na stadionie złożył olimpijskie ślubowanie. Zaszczytu tego dostąpił belgijski szermierz Victor Boin, który wypowiedział wówczas słowa przysięgi:. „W imieniu wszystkich zawodników przysięgam, że pragniemy stanąć do igrzysk olimpijskich we współzawodnictwie opartym na lojalności i poszanowaniu rządzącymi nimi przepisów oraz uczestniczyć w nich w duchu rycerskim dla honoru naszych krajów i dla chwały sportu”.

W roku 1961 MKOl postanowił zmienić tekst przysięgi wprowadzając zamiast słowa „przysięgam” – słowo „przyrzekam” oraz w miejsce słów „dla honoru naszych krajów i dla chwały sportu”, wprowadzić słowa „dla chwały i honoru naszych ekip”.

Victor Boin był uczestnikiem czterech Igrzysk Olimpijskich w latach 1908, 1912, 1920 i 1924. Był on także jednym ze współzałożycieli Międzynarodowego Stowarzyszenia Prasy Sportowej w Paryżu w 1924 roku.

Olimpijskie motto Citius-Altius-Fortius, czyli „szybciej, wyżej, mocniej” to dewiza igrzysk olimpijskich i Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Autorem motta był pedagog, kaznodzieja zakonu dominikanów Henri Didon, a Pierre do Coubertin w trakcie Kongresu Olimpijskiego w Paryżu w roku 1894, uczynił te słowa dewizą Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego.

Od Igrzysk w Antwerpii w 1920 roku słowa te zostały oficjalnie uznane za motto międzynarodowego ruchu olimpijskiego. Motto nawiązuje do tradycji antycznej i jednocześnie wyraża aspiracje nowożytnego ruchu olimpijskiego. W tych trzech słowach znajduje się cała olimpijska idea:

Citius czyli szybciej w biegu i poznawaniu siebie.

Altius czyli wyżej nad poprzeczkę ponad przeciętność.

Fortius czyli silniej, w taki sposób, aby siły ducha mogły przezwyciężyć ograniczone z natury możliwości ciała.

Chociaż na Igrzyskach w Antwerpii zabrakło sportowców polskich, jednak podczas ceremonii otwarcia, podobnie jak flaga olimpijska, po raz pierwszy wśród sztandarów pojawiła się na stadionie flaga biało-czerwona.

Polska otrzymała zaproszenie do udziału w Igrzyskach VII Olimpiady w Antwerpii. Chociaż z powodu wojny z bolszewikami nie było dane aby polscy sportowcy uczestniczyli w tych igrzyskach, to jednak nasz sztandar symbolicznie powiewał na stadionie – po raz pierwszy na wielkiej imprezie sportowej.