Barwy i symbole

     - Taka była wola mieszkańców, reprezentowanych przez radnych gminy - mówi wójt Kazimierz Wolfram. - Dla nas to ważne symbole, pokazujące jednocześnie historię tego skrawka ziemi.
     _Prace nad kwerendą historyczną herbu, flagi gminy oraz pieczęciami zlecono prof. dr hab. Krzysztofowi Mikulskiemu z Instytutu Historii i Archiwistyki UMK w Toruniu. Projekt wykonał Lech Tadeusz Karczewski.
     Sięgając do historii toruński naukowiec pisze, iż Osiek był ośrodkiem parafii p.w. Wniebowzięcia Błogosławionej Marii Dziewicy, obejmującej oprócz wsi parafialnej Kretki Wielkie i Małe, Łapinóż i Łapinóżek, Wrzeszewo, Tadajewo, Opalenicę oraz Warpalice. Przez cały okres staropolski parafia dzieliła losy ziemi dobrzyńskiej i należała do powiatu rypińskiego.
     Po 1793 r. wraz z ziemią dobrzyńską Osiek przeszedł pod panowanie pruskie, a w 1796 r. wszedł w skład powiatu lipnowskiego, departamentu płockiego i prowincji Prusy Nowowschodnie. W czasach Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego wieś należała nadal do pow. lipnowskiego i województwa płockiego (od 1837 r. guberni płockiej). Od 1809 r. Osiek był siedzibą gminy wiejskiej, w której funkcję wójta sprawowali właściciele dóbr. W skład gminy osieckiej wchodziły do 1914 r.: Dębowo, Kretki Wielkie i Małe, Kujawa, Łapinóż, Łapinóżek, Sumówko, Osiek, Jeziorki i Obórki.
     Po odzyskaniu niepodległości gmina Osiek znalazła się w granicach pow. rypińskiego i woj. warszawskiego, a w wyniku reformy z 1938 r. weszła do woj. pomorskiego. Po II wojnie światowej znalazła się w woj. bydgoskim, po reformie w 1975 r. w woj. toruńskim, wreszcie w 1998 r. w gmina weszła w skład powiatu brodnickiego w kujawsko-pomorskiem.
     Tradycje heraldyczne terytorium obecnej gminy Osiek - jak pisze toruński historyk - wiążą się z ziemią dobrzyńskią
     Herb ziemi dobrzyńskiej ma proweniencję XIV-wieczną. Należy do najstarszego zestawu polskich herbów ziemskich. Brodata ludzka głowa w koronie, z której wyrastają rogi z jak gdyby odwróconą drugą koroną na szyi zdobi m.in. zworniki w kolegiacie wiślickiej i katedrze sandomierskiej z pół. XIV w. Niektórzy badacze dopatrują się w niej wizerunku twarzy Kazimierza Wielkiego, inni Władysława Łokietka. XV - wieczny komentator tego herbu widział w nim przedstawienie głowy króla Nabuchodonozora. Wspomniane godło przyjęło się w XV w. m.in. zdobi nagrobki królów Władysława Jagiełły i Kazimierza Jagiellończyka.
     Barwny opis tego herbu przynoszą nam dopiero źródła XV-wieczne (...) Na polu grunwaldzkim rycerstwo dobrzyńskie walczyło pod chorągwią z postacią starca aż po biodra z koroną na głowie i wychodzącymi z niej rogami w polu złotym. W heraldyce ziemskiej i miejskiej istnieje tradycja, zgodnie z którą miejscowości przyjmowały, czy też otrzymywały herby właścicieli (szlachty) lub elementy tych herbów wprowadzano na tarczę jako część godła. Takich wzorców dostarczają herby rodzin szlacheckich związanych z dziejami Osieka i jego najbliższej okolicy. Niewątpliwie zamożnością i długotrwałością związków z tym obszarem wyróżniają się Kretkowscy h. Dolega (...) Najstarsza pieczęć z wyobrażeniem tego herbu pochodzi z 1345 r., a wzmianka w źródłach pisanych z 1402 r.
     Kolejnym motywem heraldycznym, który może być wykorzystany przy komponowaniu herbu gminy jest Ogończyk, którym pieczętowali się właściciele Osieka w latach 1720-1945 (z przerwą) - Sierakowscy.
     Po konsultacji z Komisją Heraldyczną przy MSWiA prof. dr hab. Krzysztof Mikulski zaproponował samorządowi gminy projekty, które dziś prezentujemy.
     
     _