Czy świat się laicyzuje?

- Tak, bo uważam, że zanim w polskim Kościele wypłyniemy na głębię, musimy najpierw przepłynąć trałowcem i pozdejmować miny. Ja sam będąc świadomym katolikiem od dzieciństwa, wielu rzeczy, o których pisałem, dowiedziałem się właśnie pisząc o nich. Też nie byłem w stanie zrozumieć choćby, o co chodzi z tymi odpustami. Można by sądzić, że modlitwa, post i jałmużna to są dzisiaj najbardziej obciachowe słowa, a pisząc "Monopol na zbawienie", dowiedziałem się tego, co dotąd tylko przeczuwałem, że bez jałmużny nie ma skutecznej modlitwy. Przy czym jałmużna nie jest aktem litości polegającym na wrzuceniu komuś pięciu złotych, tylko pewną postawą na życie. Zresztą jak to jest? Z jednej strony modlitwa, post i jałmużna to jest niby paździerz. Ale z drugiej strony, ludzie poświęcają godziny na techniki oddechowe, a mogliby się modlić. Katują się dietami zamiast pościć. I nie dają jałmużny, ale sypią groszem na wielką orkiestrę. (...) Dlatego na kościelnej łące jest jeszcze mnóstwo do zrobienia.

- Na pewno nie musimy wyskakiwać z naszej twierdzy i krzyżami bić po głowach gejów i liberałów, chociaż bardzo lubimy to robić. Potem wracamy do naszej twierdzy i nie widzimy, że ta twierdza się nam wali.

- Ja i pan. (...) Bo poziom wiedzy religijnej większości z nas jest naprawdę marny. Potrzebna jest praca organiczna. Więc piszę książki. I trzeba to robić, skoro w katolickim - podobno w 90 procentach - społeczeństwie 18 procent potrafi poprawnie wymienić imiona czterech ewangelistów. (...) W dodatku mamy zerową wiedzę o tym, jak funkcjonuje Kościół w świecie.

- Żaden świat. Problem jest tylko w Europie. Może trochę w USA. Na całym świcie religia kwitnie. Jak zapytać biskupa w Afryce, jaki ma problem, to powie, że nie może zmieścić w seminarium wszystkich kleryków. Na Filipinach w 2000 roku było tyle chrztów, co we Francji, Hiszpanii i Polsce razem wziętych. Myślmy o świecie realnie. Kościoła w Polsce może nie być. Przypomnę, że każdy biskup pomocniczy ma w swoim tytule stolicę jakiejś prężnej przed wiekami stolicy biskupiej w Afryce północnej, po której teraz hula piasek. Kto nam obieca, że za 300 lat jakiś biskup na Filipinach nie będzie miał w swoim tytule Krakowa czy Warszawy. Zasłużonych diecezji, w których mieli kleryków, więź z polskim papieżem i obraz jasnogórski, tylko że wszystko spieprzyli. Przyszłość jest w naszych rękach. (...) Jestem zdania, że Kościół w Polsce wchodzi w zakręt. Jest czas, żeby przemyśleć strategię. Zredukować bieg i za zakrętem odsłoni się nowa perspektywa. Jak pojedziemy dalej prosto, można wylądować w rowie.

- Dość powszechne przekonanie, że chrześcijaństwo jest światopoglądem, zbiorem etycznych reguł. Zespołem poglądów na temat aborcji, in vitro, seksu przed małżeństwem itd. A chrześcijaństwo jest w rzeczywistości relacją człowieka z Bogiem, osoby z osobą. A to, o czym powiedziałem przed chwilą, powinno być konsekwencją tej relacji. A my zaczynamy od końca. A ludzie, jak nie mają argumentów przeciw in vitro, mogą odnieść wrażenie, że im się chrześcijaństwo kończy. Ta wajcha musi się im w głowach przestawić. Najpierw muszą spotkać Boga. I to nie słodkiego Jezuska, którego w nosek podrapią i nie Boga, który jest skrzyżowaniem policjanta z księgowym. To nie jest mój Bóg. Bóg, którego ja spotkałem, nie zawsze odpowiada na moje pytania, zwłaszcza na pytanie: dlaczego? Ale to jest Bóg, który był przy mnie we wszystkich najciemniejszych momentach mojego życia. Także wtedy, gdy doświadczałem własnej choroby czy śmierci moich najbliższych. Zawsze dobry Bóg był przy mnie.
Część rozmowy Krzysztofa Ogioldy.
Cały wywiad a także wideo znajdziesz na stronie www.nto.pl. Czytaj: Szymon Hołownia: - Nie walcz, nie biegaj, nie nawracaj. Bądź chrześcijaninem naprawdę