Domowy i służbowy

     Jednak w odpowiedniej części, ponieważ telefon służy także prywatnym celom domowników.
     Przedsiębiorcy stają przed dylematem, jak ustalić tę część wydatków, która może być kosztem dla celów podatkowych i czy mieszczą się w niej tylko koszty rozmów w formie szacunkowej, czy również abonament. Niektóre urzędy skarbowe nie kwestionują ustalenia kosztów służbowych w formie szacunkowej: podatnik określa, że np. 60 proc. połączeń w danym miesiącu to połączenia służbowe. Inne żądają billingów potwierdzających odbycie rozmów z kontrahentami.
     Lepiej jest ustalać koszt połączeń na podstawie wydruku odbytych rozmów. Wówczas mamy dowód, że rozmowy z kontrahentami rzeczywiście odbyły się. Więcej wątpliwości dotyczy zaliczania do kosztów abonamentu. Organy podatkowe często kwestionują tę pozycję kosztów, twierdząc, że telefon domowy służy głównie kontaktom prywatnym, a abonament trzeba płacić bez względu na to, czy firma jest prowadzona w mieszkaniu czy nie.
     Jeżeli przedsiębiorca dysponuje w domu drugim telefonem wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności, nie ma takich problemów. Całość abonamentu i kosztów rozmów może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.