Ciechocin - historia Ciechocina nierozerwalnie związana jest z biskupami włocławskimi - kujawskimi. Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1242 roku. Wówczas miejscowość została nadana biskupom. Początkowo wieś nazywano Czechocino. Dopiero od 1784 roku używa się nazwy Ciechocin. To właśnie, wzniesiony obok kościoła, dwór był drugą siedzibą biskupów. Budynek powstał z inicjatywy Macieja lub Zbyluta z Gołańczy. Z czasem dwór był przebudowany. Świadczy o tym między innymi tablica fundacyjna umieszczona przez Antoniego Sebastiana Dembowskiego w połowie XVIII wieku. O dawnej historii budynku świadczą również zachowane do dnia dzisiejszego głębokie, sklepione koleb­kowo piwnice oraz pochodzące z XVIII wieku płycinowe drzwi (z artykułu Szymona Wiśniewskiego)

Gajewo - w średniowieczu Gajewo było majątkiem rycerskim. W 1440 roku na­leżało do Dytrycha z Gajewa. W 1670 roku właścicielem miejscowości był Malanowski. W 1678 roku część Ga­jewa, Ostrowitego i Chełmońca zosta­ła zapisana toruńskim dominikanom. W kolejnych latach dobra należały do Elzanowskich, Piwnickich oraz Kos­sowskich. W posiadaniu tych ostatnich znajdował się przez cały XIX wiek. W okresie międzywojennym majątek na­był Józef Jerzykowski, który w 1925 r. przekazał go Włodzimierzowi Jerzy­kowskiego. Dwór o cechach neogotyckich powstał w II połowie XIX wieku. Znaj­dował się w otoczeniu parku krajobra­zowego z końca XVIII wieku. Po II woj­nie światowej majątek uległ parcelacji. Obecnie w dworze znajdują się miesz­kania dla kilku rodzin oraz świetlica wiejska (z artykułu Szymona Wiśniewskiego)

Gałczewko - pałac w Gałczewku został wzniesiony prawdopodobnie w II poło­wie XIX w. Po wojnie służył jako siedzi­ba Gromadzkiej Rady Narodowej. We dworze znajdowała się świetlica gro­madzka. Użytkownikiem części obiektu była filia Gminnej Biblioteki Publicznej. Dwór nosi cechy skromne­go klasycyzmu, wymurowany został z czerwonej cegły, podmurowany kamie­niem. Dolna część mieszcząca piwnice wydzielona odsadzką. W części podda­sza znajduje się część mieszkalna. Cen­tralną część dworu stanowi trójosiowy, piętrowy ryzalit nakryty odrębnym da­chem dwuspadowym tworzącym trój­kątny, wydzielony szczyt. W środkowej osi ryzalitu wejście główne poprzez murowane, otynkowane, jednobiegowe schody flankowane poręczami metalo­wymi z ozdobnych prętów. W wejściu głównym skromny portal z dwu pro­stokątnych lizen, złączonych ponad drzwiami dwoma gzymsami. Powyżej w partii pierwszego piętra ryzalit do­świetlony jest trzema szerokimi okna­mi zakończonymi półkoliście. Od stro­ny obory dostawiona jest drewniana, przeszklona weranda posadowiona na murowanym tarasie, przez którą wie­dzie drugie, boczne wejście do dworu (z artykułu Jacka Maćkiewicza w publikacji pod redakcją Szymona Wiśniewskiego)

Józefat - w XVIII wieku majątek w Józefacie należał do rodziny Kozłowskich oraz Grzemskich. Wówczas powstał dwór starego szachulcowego typu. W ciągu następnego stulecia majątek przechodził z rąk do rąk. Obecny budynek - dwór powstał w II połowie XIX wieku. Wybudowano go w stylu klasycyzmu. W 1920 roku właścicielem dworu został Zygmunt Szymański. Po kilku latach majątkiem władali natomiast bracia Jerzy i Zygmunt Kwiatkowscy. Ci przekazali ziemie tuz przed wybuchem II wojny światowej polskiemu wojsku. W czasie II wojny światowej Niemcy urządzili tu poligon wojskowy. Był on również używany przez Wojsko Polskie po 1945 roku. Po II wojnie światowej dwór wraz z okolicznymi ziemiami prze­szedł na rzecz Nadleśnictwa Msza­no (później Konstancjewo). Znaj­dowało się tu leśnictwo Józefat. W okolicy Konstancjewa i Jó­zefatu znajdowały się jeszcze dwa inne majątki i dwory w miejscowo­ściach Hamer oraz Kołat. Niestety nie zachowały się tu dawne budynki (z artykułu Szymona Wiśniewskiego)