Konstancjewo - w XVIII wieku folwark Konstancjewo należało do rodziny Swoińskich. W miejscu dzisiejszego dworu znajdowała się rodzinna rezydencja. W 1852 roku kolejny właściciel Mateusz Chrapkiewicz sprzedał majątek pruskiemu państwowemu fiskusowi leśnemu. Po kilku latach założono tu siedzibę nadleśnictwa. Zachowany do dziś dawny dwór powstał zapewne w II połowie XIX wieku. Był wykorzystywany przez leśników (z artykułu Szymona Wiśniewskiego)

Ostrowite - pałac położony jest w centrum wsi Ostrowite, w rozwidleniu szosy Golub - Kowalewo i Ostrowite – Ga­jewo. Swym kształtem przypomina równoboczny kwadrat. Podzielony jest na dwie zasadnicze części: południo­wą - pałacową oraz północną - gospo­darczą (folwarczną). Obecny zespół powstał w latach 1880-1908. Pałac zbudował Florian Gołkowski. Dwu­krotnie uległ wewnętrznej przebu­dowie na potrzeby szkoły ewangelic­kiej w latach 1905-1907 oraz w 1940 roku na potrzeby szkoły niemieckiej.
Pośrodku znajduje się dziedziniec, który otaczały ogrody. Elewacja frontowa zo­stała opracowana plastyczniej, niż ele­wacja tylna, ogrodowa. Od południo­wej strony pałacu znajdował się duży taras. Pałac jest murowany, umocniony fundamentem z kamienia, podpiwni­czony. Wzniesiony na rzucie dwu pro­stokątów przypominających literę ,,T”. Część główna jest dłuższa, parterowa, pięcioosiowa. Asymetrycznie w dru­giej skrajnej osi znajduje się wyodręb­niony, piętrowy ryzalit biegnący przez całą szerokość tej części pałacu. Ryzalit zakończony jest trójkątnym szczytem, pośrodku widać okrągłe okno zwa­ne ,,okulusem”. Od południa tej części pałacu, w jego krótszej elewacji murowana weranda jest bocznym wejściem do pałacu. Wejście główne znajduje się w pierwszej, skrajnej osi tej części pa­łacu. Wejście mieści się w prostokąt­nym portalu zwieńczonym gzymsem. Druga część pałacu stanowią­ca daszek litery ,,T”, jest wyższa niż poprzednia o piętro. W parterowej werandzie, poprzedzonej schodami mieści się kolejne wejście boczne do pałacu. Dachy na ryzalicie i reszcie pałacu dwuspadowe, przykryte now­szą blachą falistą w kolorze zielonym.
Park przylega bezpośrednio od północy i północnego wschodu do pa­łacu. Ma kształt prostokąta. Powstał w II połowie XVIII wieku. Podczas mi­nionych lat ulegał przekształceniom. Do dnia dzisiejszego budynek służy za siedzibę Szkoły Podstawowej im. Tadeusza Jędryczki, który został ogłoszony patronem szkoły w 2001 roku. W pałacu mieszczą się obecnie również mieszkania, znajdujące się na piętrze (z artykułu Moniki Bąkowskiej, w publikacji pod redakcją Szymona Wiśniewskiego)

Piątkowo - dzieje pałacu w Piątkowie były związane z rodziną Gajewskich i Iwanowskich. Właściciele lub dzierżawcy mieszkali początkowo w drewnianym, krytym słomom dworze. Natalis Sulerzyski musiał jednak wkrótce postawić nowy budynek, gdyż poprzedni został doszczętnie zniszczony przez potężną burzę. Nowy budynek wzniesiono w latach 1850-1852 według projektu warszawskiego architekta Aleksandra Galle. Jako materiał budowlany użyto czerwoną, nietynkowaną cegłę, a obiekt zdobiony jest czterema nieco wyższy-mi od korpusu sześciobocznymi wieżyczkami na narożach i prostokątnym ryzalitem, zwieńczonym schodkowym szczytem z wielobocznymi sterczyna-mi. Od frontu przylega do niego prostokątny ganek, a na wysokości pierwszego piętra wsparty jest taras. Pałac otaczał 6-hektarowy park w stylu angielskim. Wnętrze pałacu w Piątkowie wyposażano przez dziesięciolecia z wielkim smakiem. Było w nim wiele dzieł sztuki. W bibliotece zgromadzo­no wiele książek w tym obcojęzycz­nych. Ciekawie były meble renesan­sowe włoskie z XVI i XVII wieku, a także w stylu angielskim. Na ścianach wisiały obrazy wysokiej klasy artystów. W okresie okupacji pałac i jego wy­posażenie zostało rozgrabione, a budynek pełnił funkcje sztabu jed­nego z generałów Wehrmachtu. W 1945 roku utworzono tu Pań­stwowe Gospodarstwo Rolne. Póź­niej majątek przejęła Agencja Wła­sności Skarbu Państwa. Obecnie właścicielem jest osoba prywatna (z artykułu Pawła Cichockiego w publikacji pod redakcją Szymona Wiśniewskiego)

Pluskowęsy - we wczesnym średniowieczu Pluskowęsy należały do biskupów włocławskich. W czasach nowożytnych majątek należał do polskiego króla, który dzierżawił go szlachcicom. Zarządzali nim Grudzińscy, Bystranowscy, Keckowie, a w połowie XIX wieku Ludwik Krispien, po nim Otto Moeller. To z jego inicjatywy powstał dwór klasycy-styczny. Na początku XX wieku majątek był już w posiadaniu niemieckiej komisji kolonizacyjnej (z artykułu Szymona Wiśniewskiego)