Dźwięk pomaga w leczeniu Alzheimera? Naukowcy z USA mają na to dowody

Alzheimer pozostaje do dziś nie tylko jedną z najbardziej przerażających chorób, ale też wielką naukową zagadką, która nie do końca została zgłebiona przez naukę. Być może jednak odkrycie naukowców z prestiżowego Massachusetts Institute of Technology (MIT), oznaczać będzie przełom w terapii tej choroby.

Od lat naukowcy przyglądali się związkom pomiędzy zaburzeniami w aktywności fal mózgowych o częstotliwości gamma a rozwojem choroby Alzheimera. Pojawiło się przypuszczenie, że stymulacja tymi falami może być elementem terapii.

W 2016 roku zespół naukowy z MIT przeprowadził badania na zwierzętach dotkniętych chorobą Alzheimera. Zastosowano terapię migotania światłem o częstotliwości 40 Hz. Wyniki były obiecujące, jednak naukowcy postanowili rozszerzyć projekt również o stymulowanie mózgu dźwiekiem. To okazało się strzałem w dziesiątkę.

U myszy wystawionych na dźwięki o częstotliwości 40 Hz, badacze zaobserwowali nie tylko zmniejszenie poziomu beta-amyloidu w korze słuchowej, ale także w hipokampie, obszarze mózgu związanym z pamięcią.

Prof. Li-Huei Tsai potwierdził, że u myszy doszło do poprawy w zakresie uczenia się i pamięci. Zahamowane zostały również zanik mózgu, utrata neuronów i synaps. Niższy był poziom charakterystycznych dla choroby Alzheimera białek - amyloidu beta i fosforylowanego (w porównaniu z „pacjentami” wobec których nie zastosowano terapii).

Okaząło się, że stymulacja wywołuje zwiększenie mocy i synchronizacji 40-hercowego rytmu mózgowego, co wpływa na aktywność komórek mózgowych.

Co więcej, terapia nie tylko prowadziła do zmian strukturalnych, ale także miała wpływ na zachowanie zwierząt. Myszy po terapii lepiej radziły sobie z testami pamięciowymi, co sugeruje, że terapia mogła odwracać pewne aspekty deficytów poznawczych związanych z chorobą Alzheimera.

Podobne rezultaty przyniosły badania na ludziach. Co prawda grupa terapeutyczna nie wykazała po 3 miesiącach poprawy w większości testów poznawczych, ale wypadła znacznie lepiej w teście skojarzeń twarzy z imieniem oraz w zadaniu pamięciowym z elementem wizualnym. Jedynym skutkiem ubocznym była senność.

Najnowsze badania wykazały także, że połączenie stymulacji audiowizualnej może prowadzić do jeszcze lepszych rezultatów. Kombinacja tych dwóch modalności sensorowych wywoływała silniejszą reakcję mózgu, prowadząc do obniżenia poziomu beta-amyloidu w większej części mózgu, w tym w obszarze odpowiedzialnym za wyższe funkcje poznawcze.

Jednakże, jednym z wyzwań, przed którymi stoją naukowcy, jest trwałość efektu terapeutycznego. Zanik pozytywnych zmian po tygodniu od zakończenia terapii sugeruje, że konieczne może być jej regularne stosowanie.

Zespół z MIT planuje obecnie nowe badania kliniczne – chce sprawdzić, czy 40-hercowa stymulacja może być skuteczna również w zapobieganiu wystąpieniu choroby Alzheimera u ochotników z grupy wysokiego ryzyka. Badania dotyczyć mają również potencjału terapeutycznego w leczeniu choroby Parkinsona.