Te materiały musiały w końcu ujrzeć światło dzienne. Przechowała je Barbara Sołodowska-Kiełb. - Mój wujek był człowiekiem niezwykłym - wspomina - po wojnie zamieszkał w Detroit w USA. Dlatego wiemy o nim mniej, niż np. o rotmistrzu Janie Ładosiu, z którym razem się szkolił i otrzymał przydział do grudziądzkiego 18. Pułku Ułanów Pomorskich.
Pani Barbara wyjmuje stos albumów, napisanych odręcznie, nadzwyczaj starannie przez jej wujka, rtm. Sokulskiego. Wraz z nimi wraca przedwojenna przeszłość Centrum Wyszkolenia Kawalerii. Atmosfera tamtych lat...
Historię pułku napisał i przechował dla nas
Są m.in. rewelacyjne zdjęcia z ćwiczeń kawalerzystów (zawody konne, szermiercze, pływackie, a także polowania). Możemy też zobaczyć, jak było w kasynie oficerskim przy ul. Warszawskiej. Wytworne panie, oficerowie w mundurach.
Rtm Sokulski wszystko perfekcyjnie posegregował i opisał. On sam - na większości zdjęć jest poważny. Wysportowana sylwetka. Dystyngowany.
Pani Barbara wyjmuje jej ulubione zdjęcie, które powiększyła (trzyma je na zdjęciu obok). - Bo tu się uśmiecha - tłumaczy - a był człowiekiem ciepłym, pogodnym, znakomitym gawędziarzem. Jako dowódca oczywiście wzbudzał respekt, zachowywał powagę.
Zaglądamy do jego ocen, z czasów szkolenia w CWK, a konkretnie w Szkole Podchorążych Kawalerii. Z chemii słabszy, ale najlepszy np. z władania szablą czy jazdy konnej.
Jeden z najdzielniejszych
Był w reprezentacji pułku w zawodach różnych dyscyplin sportowych. Startował natomiast we wszystkich zawodach konnych. Konkursy w skokach przez przeszkody wygrywał na najlepszych wierzchowcach Cytadeli, jak “Blask", “Strzelec" czy “Wicher".
Wojna zaczęła się dla niego w 1939 r, w bitwie granicznej pod Myszyńcem. Walczył jako jeden z najdzielniejszych kawalerzystów. Do niewoli niemieckiej dostał się pod Kockiem. Zyskał wielkie uznanie swoich przełożonych, którzy wystąpili o nadanie mu Orderu Krzyża Virtuti Militari.
Pochowany skromnie
Cicho i skromnie został pochowany przed 17 laty, na grudziądzkim cmentarzu ten bohater, kawalerzysta 18. PUP. - Jego żona, Marta, przywiozła urnę z prochami, by spoczął w ojczyźnie. Zmarł na zawał w 1982 r w Detroit, gdy jego przyjaciele opowiadali mu o stanie wojennym w Polsce. Chciał na starość zamieszkać w kraju - opowiada pani Barbara - przejął się tymi informacjami. Był wielkim patriotą. Co dwa lata przyjeżdżał do Polski. Odwiedzał swoich byłych podwładnych, z którymi wspominał czasy CWK i wojnę. Może w Grudziądzu, którym tak kochał, pojawi się ulica czy rondo rtm. Sokulskiego? Kiedy mijam rzeźbę ułana i dziewczyny, zawsze myślę o wujku Włodku i cioci Marcie. Bo łączyła ich wielka miłość, która przetrwała tyle lat!
Promocja albumu "18. Pułk Ułanów Pomorskich. Rotmistrz Włodzimierz Sokulski" rozpocznie się w czwartek, 27 maja o godz. 18.00 w klubie “Akcent" przy ul. Wybickiego 38.
