Grudziądz. Obchody 70 rocznicy Powstania Warszawskiego
Kompania wojskowa oddaje salwę honorową
(fot. Piotr Bilski)
Dlaczego przed tym pomnikiem? Tp generał Tadeusz Bór-Komorowski podjął decyzję o wybuchu Powstania Warszawskiego. Nie przyniosło korzyści militarnych i politycznych, ale dało wyraz ogromnego poświęcenia Polaków sprawie niepodległej ojczyzny (według różnych szacunków w Powstaniu zginęło od 150 do 200 tys. ludzi).
Prezes Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej Koła w Grudziądzu por. Paweł Puchalski przemówił do zgromadzonych. Rozpoczął po wyciszeniu syren alarmowych, które rozległy się o godzinie "W" (czyli 17.00).
O bohaterskiej walce uczestników Powstania Warszawskiego mówił też Robert Malinowski, prezydent Grudziądza. Kompania wojskowa oddała salwę honorową.
Delegacje złożyły kwiaty pod pomnikiem Tadeusza Bora - Komorowskiego - dowódcy powstania, a wcześniej - komendanta Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu.
Kim był Tadeusz Bór-Komorowski?
Ukończył studia w Akademii Wojskowej w Wiedniu, w 1915 r. Podczas I wojny światowej jako oficer austriackiej kawalerii walczył najpierw na froncie rosyjskim, a później włoskim. Do Wojska Polskiego wstąpił w listopadzie 1918 r. W czasie walk z bolszewikami w 1920 r. ranny w bitwie pod Komarowem, w której rozgromiono Konną Armię Budionnego. Za udział w walkach z Armią Czerwoną odznaczony został Orderem Virtuti Militari i trzykrotnie Krzyżem Walecznych.
Później był zastępcą dowódcy 9. pułku ułanów w Żółkwi, instruktorem jazdy konnej w Oficerskiej Szkole Artylerii w Toruniu, a w latach 1924-1926 zastępcą dowódcy 8. Pułku Ułanów im. Ks. Józefa Poniatowskiego w Krakowie.
W 1924 r. był w jeździeckiej reprezentacji Polski, na igrzyskach olimpijskich w Paryżu.
W 1936 r. kierował polską ekipą jeździecką na igrzyskach olimpijskich w Berlinie, gdzie zdobyła srebrny medal.
W 1938 r. został komendantem Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu.
Był dowódcą Armii Krajowej (po aresztowaniu w czerwcu 1943 r Stefana Roweckiego "Grota").
1 sierpnia 1944 r. gen. Bór-Komorowski wydał rozkaz o rozpoczęciu Powstania Warszawskiego (był już wtedy, od marca 1944 r, generałem dywizji).
Po upadku Powstania Warszawskiego, jako naczelny wódz Polskich Sił Zbrojnych trafił do niewoli.
Po wojnie osiadł w Wielkiej Brytanii.
Był premierem rządu RP na uchodźctwie w latach 1947-1949. Zmarł w Anglii 24 sierpnia 1966 r. Jest pochowany na cmentarzu Gunnersbury w Londynie.
Pośmiertnie, w roku 1995, został odznaczony Orderem Orła Białego. W Muzeum Powstania Warszawskiego w 2008 r. odsłonięto tablicę ku jego czci.
