Kategoria: Ratownik Medyczny Roku
Zbigniew Tomczyński
Szpital Uniwersytecki nr 2 im dr. Jana Biziela, Bydgoszcz
█ O wyborze zawodu:
Chęć niesienia pomocy innym.

█ O motywacji do pracy:
Widok zadowolonego pacjenta, jego uśmiech.

█ O dobrych stronach profesji:
Widok poprawy zdrowia upacjenta.

█ O nominacji do nagrody w plebiscycie Hipokrates:
Jako wielki zaszczyt.

KLIKNIJ i zagłosuj

Kategoria: Pielęgniarka Roku
Maria Buliczak
Centrum Onkologii, Bydgoszcz


Maria Buliczak pielęgniarką jest od niedawna: - Dopiero od dwóch lat mam dyplom. Pierwsze studia, jakie ukończyłam, to fizyka. Jednak zawsze chciałam pomagać ludziom i pracować z nimi. Studia pielęgniarskie rozpoczęłam tuż po ukończeniu fizyki. Wtedy dotarł do mnie jakiś impuls, że właśnie tym chcę się zajmować.

Studiując, równolegle pracowałam w zakładzie opieki długoterminowej i opiekowałam się osobami starszymi i niepełnosprawnymi. Praca tam utwierdziła mnie w przekonaniu, że to moje miejsce oraz nauczyła cierpliwości i wyrozumiałości, a także wyposażyła w podstawową wiedzę jak opiekować się osobą chorą. Poczułam, że robię coś ważnego i mogę dać komuś odrobinę szczęścia oraz sprawić, by jego życie było bardziej komfortowe.

Największym motywatorem do pracy jest dla mnie uśmiech chorego i okazana w ten sposób wdzięczność. W tym miejscu chciałabym podziękować moim Pacjentom za wyróżnienie, jakim jest nominacja. Nigdy nie zastanawiałam się nad korzyściami, jakie niesie dla mnie wykonywany zawód. Dzięki nominacji zrozumiałam, jak ważne jesteśmy dla chorych. To, co dajemy od siebie w codziennej pracy - czyli oczywiście w pierwszej kolejności profesjonalna opieka pielęgniarska, ale również uśmiech, ciepłe słowo i wsparcie - wraca do nas.

Myślę, iż podstawą do bycia dobrą pielęgniarką jest ciągły rozwój intelektualny i doskonalenie wiedzy. Wymaga to wiele samozaparcia, bo ścieżka nauki jest długa i wyboista. Jednak pielęgniarka musi być wyposażona w niekończące się pokłady empatii, cierpliwości oraz wyrozumiałości. Człowiek chory, często w wyniku wielu czynników jak lęk, ból, stres nie jest zbyt cierpliwy, szybko się złości. Wtedy to na naszych barkach spoczywa ciężar tłumaczenia, uspokajania i łagodzenia napięć. Pielęgniarce przyda się także pracowitość oraz wytrwałość, bo nie jest to praca lekka ani fizycznie, ani psychicznie. Ponadto pielęgniarka powinna być stanowcza, gdyż często musimy szybko podejmować istotne decyzje.

W mojej pracy nie trzeba bać się o rutynę. Każdy dzień różni się od poprzedniego. Pracuję na oddziale zabiegowym- urologii onkologicznej. Dzień zaczynam od przygotowania pacjentów do zabiegów, niwelowania bólu chorych po zabiegach, dbania o ich otoczenie oraz komfort fizyczny i psychiczny. Oczywiści w tzw. międzyczasie nie mogę zapomnieć o prowadzeniu rozbudowanej dokumentacji medycznej. Ta praca jednak to nie tylko wykonywanie machinalnych czynności jak na taśmie produkcji. Czasem trzeba się zatrzymać i mimo natłoku zadań znaleźć chwilę na rozmowę, wysłuchanie oraz potrzymanie za rękę odchodzącej osoby.

Codziennie patrzymy na ludzkie problemu, dylematy, tragedie. Nie da się uodpornić na ból, jednocześnie pocieszając i dając nadzieję. Pomimo braku czasu, niekiedy kosztem zostania po godzinach, wysłuchuję moich pacjentów, bo wiem, że to dla nich ważne móc dać upust swoim emocjom.

Najbardziej lubię zmienność mojej pracy i poczucie, że robię coś ważnego. W dzisiejszym zabieganym świecie wielu ludzi myśli tylko o sobie. Zawód pielęgniarki otwiera nas na innych i rozwija empatię. Ponadto jestem osobą, która szybko się nudzi i potrzebuje wielu bodźców i odrobiny adrenaliny, dlatego to praca idealna dla mnie.


KLIKNIJ i zagłosuj