Historia mundiali - Synowie Albionu wygrali mistrzostwo po golu Geoffa Hursta, którego nie było

Po triumfie w Szwecji w 1958 roku, 4 lata później w Chile, Brazylijczycy potwierdzili, że są najlepszą ekipą globu. Tym razem musieli radzić sobie bez Pelego, objawienia turnieju w Skandynawii, który już w drugim meczu przeciwko Czechosłowacji doznał kontuzji i więcej nie pojawił się na boisku. Z powodzeniem zastąpił go fenomenalny Garrincha, którzy przesądził o zwycięstwie nad Anglią w ćwierćfinale i następnie nad Chile, strzelając po dwa gole. Drugim bohaterem "Kanarków'' był Vava. Anglikom strzelił jednego gola, Chilijczykom dwa, w finale dobił Czechosłowaków.

Warto podkreślić, że Kolumbijczyk Marcos Coll w meczu przeciwko ZSRR, zdobył bramkę strzałem bezpośrednio z rzutu rożnego. Podczas chilijskiego mundialu padł gol nr 600 w historii mistrzostw, a jego autorem był Jugosłowianin Drażen Jerković.

VII MŚ Chile 30.5 - 29.6. 1962
16 uczestników - najpierw 4 grupy eliminacyjne, potem faza pucharowa
Finał:Brazylia - Czechosłowacja 3:1 (1:1). Bramki: Amarildo (17), Zito (69), Vava (78) - Masoust (11)
Brazylia: Gilmar - D. Santos, Mauro, Zozimo, N. Santos - Zito, Didi, Zagalo - Garrincha, Vava, Amarildo. _Czechosłowacja: Schrojf - Tichy, Pluskal, Popluhar, Novak - Kvasnak, Masopust - Pospichal, Schrerer, Kadraba, Jelinek.
Mecz o 3. miejsce: Chile - Jugosławia 1:0 (0:0). Bramka: Rojas (90).
Strzelcy: 4 gole - Garrincha, Vava (Brazylia), Leonel Sanchez (Chile), Florian Albert (Węgry), Walentin Iwanow (Rosja), Drażąn Jerković (Jugosławia).
Anglicy długo sceptycznie podchodzili do FIFA i mundiali. Na pierwszy pojechali dopiero w 1950 i przegrali z USA, co uznano "czarnym dniem'' angielskiego futbolu. Potem uczestniczyli już regularnie, ale bez sukcesów. Dumni "Synowie Albionu'' pomyśleli, że warto zorganizować turniej u siebie i wtedy pokusić się o sukces. Argumentów mieli bez liku. Począwszy od wielkich tradycji (ojczyzna futbolu''), poprzez szefa FIFA (Stanley Rous), a na doskonałej infrastrukturze kończąc.

Nowością turnieju w Anglii było wprowadzenie oficjalnej maskotki imprezy - lwa zwanego Willie oraz kontroli dopingowych po dwóch piłkarzy każdej z drużyn, po każdym meczu. Turniej rozpoczął się i zakończył skandalem. Kilka dni przed rozpoczęciem mistrzostw skradziono Złotą Nikę, którą na śmietniku odnalazł kundel zwany Pickles. Z kolei w meczu finałowym Anglia - Niemcy sędziowie uznali gola Geoffa Hursta, chociaż do dziś trwają naukowe dysputy czy piłka całym obwodem przekroczyła linię bramkową. Tym samym angielski napastnik był pierwszym, który zaliczył hat tricka w finale.

W międzyczasie mieliśmy świetne występy zespołu Koreańskiej Republiki Ludowo - Demokratycznej, która odpadła w ćwierćfinale z Portugalią, chociaż prowadziła już 3:0, ale 4 gole fenomenalnego Eusebio zapewniły triumf Portugalczykom. Sensacyjne odpadnięcie mistrzów świata już w fazie grupowej. Po raz pierwszy swój nieprzeciętny talent pokazał Franz Beckenbauer, później nazwany "cesarzem futbolu''. Po raz pierwszy tak wiele w futbolu zaczęło zależeć od środkowego pomocnika. W ekipie angielskiej podobną rolę spełniał Bobby Charlton. Warto podkreślić, że 700. gola strzelił Koreańczyk Park Seung-zin.

VIII MŚ Anglia 11 - 30 lipca 1966
16 uczestników - najpierw 4 grupy eliminacyjne, potem faza pucharowa
Finał Anglia - RFN 4:2 po dogrywce (1:1, 2:2, 3:2). Bramki: Hurst (18, 101, 120), Peters (78) - Haller (12), Weber (9).
Anglia: Banks - Cohen, J. Charlton, Moore, Wilson - Stiles, R. Charlton, Peters - Ball, Hurst, Hunt. _Niemcy: Tilkowski - Höttges, Schultz, Weber, Schnellinger - Haller, Beckenbauer, Overath - Seeler, Held, Emmerich.
Mecz o 3. miejse: Portugalia - ZSRR 2:1 (1:1). Bramki: Eusebio (13 - karny), Torres (88) - Małofiejew (44).
Król strzelców: Eusebio (Portugalia) - 9 goli.
Nowością regulaminową mundialu w Meksyku było wprowadzenie dwóch zmian w składzie oraz kolorowych kartek - żółtą traktowaną jako upomnienie, a czerwona wykluczała z meczu.

Niespodzianką fazy grupowej było odpadnięcie Czechosłowacji, dwukrotnych wicemistrzów świata. Jednak prawdziwe emocje zaczęły się od fazy pucharowej. Do historii przeszedł mecz RFN - Niemcy. Anglicy prowadzili już 2:0, ale Niemcy popisali się super końcówką, doprowadzili do remisu i dogrywki, a niej piłkarzy z Wysp dobił Gerd Müller. Niemcom w pełni udał się rewanż za finał sprzed czterech lat. Także Urugwaj w dodatkowym czasie gry zwyciężył ZSRR. Po tym meczu do organizatorów wpłynął pierwszy oficjalny protest. Piłkarze spod znaku sierpa i młota, twierdzili, że gol nie powinnien być uznany, bo Urugwajczyk podawał zza linii.

W półfinale Brazylijczycy, pomimo, że przegrywali z Urugwajem, to potrafili pewnie wygrać 3:1. Z kolei drugi półfinał Włochy - RFN przeszedł do historii. Wynik zmieniał się jak w kalejdoskopie, ostatecznie po dogrywce triumfowali piłkarze Italli.

W finale spotkały się dwie drużyny, które wygrały mundial po dwa razy, a więc w myśl obowiązującego regulaminu zwycięzca dostawał Złotą Nikę na własność. Brazylijczycy nie mieli problemów z Włochami, chociaż ci przez blisko 70 minut utrzymywali remis. Wiodącą postacią "canarinhos'' był Pele, dla którego był to trzeci triumf. Z kolei trener Mario Zagalo wcześniej zdobył dwa złote medale jako zawodnik. 800. bramkę zdobył Müller.

IX MŚ Meksyk 31.5 - 21.6. 1970
16 uczestników - najpierw 4 grupy eliminacyjne, potem faza pucharowa
Finał :Brazylia - Włochy 4:1 (1:1). Bramki: Pele (18),Gerson (66), Jairzinho (71), Carlos Alberto (87) - Boninsegna (37).
Brazylia: Felix - Carlos Alberto, Brito, Piazza, Everaldo - Clodoaldo, Gerson, Rivelino - Jairzinho, Pele, Tostáo. _Włochy: Albertosi - Burgnich, Cera, Rosato, Facchetti - Bertini (75 Juliano), Mazzola, de Sisti - Domenghini, Boninsegna (84 Rivera), Riva.
Mecz o 3. miejsce: Niemcy - Urugwaj 1:0 (1:0). Bramka: Overath (27).
Król strzelców: Gerd Müller (RFN) - 10 goli.