IPN: dwie ofiary z naszego regionu wśród 22 zidentyfikowanych

W Pałacu Prezydenckim wręczono noty identyfikacyjne rodzinom 22 ofiar straconych przez reżimy totalitarne - Niemców i organa komunistycznej bezpieki. Jak podał IPN wśród tych, których szczątki zidentyfikowano, znalazły się cztery kobiety i osiemnastu mężczyzn. Zidentyfikowane ofiary to w większości bardzo młodzi ludzie, których szczątki odnaleziono w anonimowych grobach na terenie Aresztu Śledczego w Białymstoku, cmentarza „Piaski” w Kiecach, Cmentarza Rzymskokatolickiego przy ul. Unickiej w Lublinie, Kwatery „Ł” Cmentarza Wojskowego na Powązkach w Warszawie, cmentarza w miejscowości Pohost na Białorusi, cmentarza „Miłostwo” w Poznaniu oraz w miejscowości Stary Grodków w województwie opolskim.

Tłusty czwartek 2018. Co to jest za święto?

Spośród 22 osób, którym przywrócono tożsamość, dwie pochodziły w Kujaw i Pomorza.

Zygmunt Góralski urodził się 10 kwietnia 1930 r.w Żninie, był synem Antoniego i Pelagii z d. Pawłowskiej. W latach 1942–1948 przebywał w rodzinnym mieście, pracując w gospodarstwie rolnym, a także jako siodlarz. W marcu 1949 r. został przyjęty do pracy w Powiatowym Urzędzie Bezpieczeństwa Publicznego w Żninie, a od 1 kwietnia 1949 r. był strażnikiem więziennym w więzieniu w Wągrowcu. W maju 1950 r. przystąpił za namową Zygmunta Biskupa do organizacji antykomunistycznej – Pierwszy Pluton Szturmowy AK Ziemi Wielkopolskiej, działającej na terenie Wągrowca i Chodzieży. 18 czerwca 1950 r. umożliwił ucieczkę z więzienia w Wągrowcu dwóm osadzonym za nielegalne posiadanie broni oraz znieważenie portretu Józefa Stalina. Wspólnie zbiegli do lasu w okolicy Żnina, gdzie jednak nie udało im się przyłączyć do oddziału partyzanckiego. Od października 1950 r. do jesieni 1951 r. ukrywał się w ziemiance w lesie, gdzie jedzenie dostarczali mu ojciec i brat, a potem u rodziców w Żninie. W wyniku przeprowadzonej obławy został aresztowany 19 maja 1952 r. i osadzony w areszcie WUBP w Poznaniu. Wojskowy Sąd Rejonowy w Poznaniu 18 października 1952 r. skazał Góralskiego na karę śmierci, która została wykonana 30 marca 1953 r. w więzieniu w Poznaniu.
Szczątki Zygmunta Góralskiego odkryto w lipcu 2017 r. podczas prac ekshumacyjnych prowadzonych przez IPN na Cmentarzu Miłostowo w Poznaniu

Rodowitym włocławianinem był Lech Rajchel, pseud. „Wariat”. Urodził się 9 marca 1929 r., był synem Józefa i Weroniki z d. Krygier. W kwietniu 1946 r. wstąpił do oddziału Konspiracyjnego Wojska Polskiego pod dowództwem Adama Dulęby pseud. „Jur”. W marcu 1947 r. ujawnił się przed PUBP w Radomsku. Rozpoczął służbę w marynarce wojennej, którą ukończył w 1949 r. Następnie zatrudnił się na statku rybackim. We wrześniu 1951 r., podczas postoju w porcie w Kilonii, nie powrócił na pokład i zgłosił się do ośrodka wywiadowczego Barkhausen, gdzie początkowo pełnił służbę w kompanii wartowniczej. Po przejściu kursu szpiegowskiego został w maju 1952 r. po raz pierwszy przerzucony w okolice Wrocławia z rozkazem zorganizowania siatki szpiegowskiej oraz skrzynki kontaktowej dla ośrodka w Barkhausen, jak również zbierania informacji m.in. o stacjonujących jednostkach wojskowych. Został aresztowany w czerwcu 1953 r. podczas ponownej próby przedostania się na teren Polski i oskarżony o szpiegostwo. Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie wyrokiem z 27 listopada 1953 r. skazał Rajchla na karę śmierci, która została wykonana 4 marca 1954 r. w więzieniu mokotowskim przy ul. Rakowieckiej w Warszawie.

Szczątki Lecha Rajchela zostały odnalezione w październiku 2016 r. w wyniku prac ekshumacyjnych prowadzonych przez IPN na terenie kwatery „Ł” Cmentarza Powązkowskiego w Warszawie.

Noty biograficzne podajemy za stroną ipn.gov.pl