Mjr Stanisław Taczak dowodził w Poznaniu Powstaniem Wielkopolskim w najtrudniejszym okresie tego zrywu, od 28 grudnia 1918 r. do 16 stycznia 1919 r., kiedy przekazał dowodzenie przybyłemu z Warszawy gen. Józefowi Dowbór-Muśnickiemu. Do tego czasu skompletował sztab Dowództwa Głównego oraz utworzył dowództwa frontów i 9 okręgów wojskowych w Wielkopolsce. Na jego rozkaz powstańcy zdobyli lotnisko Ławica.
Awansowany do stopnia generała brygady, Stanisław Taczak pełnił różne funkcje dowódcze w wojsku do 1930 r., kiedy przeszedł w stan spoczynku. Został prezesem Związku Weteranów Powstań Narodowych i przewodniczącym Towarzystwa do Badań nad Historią Powstania Wielkopolskiego. 1 września 1939 r., jako ochotnik-emeryt, zgłosił się w szeregi Armii Poznań. Okupację przeżył w oflagach.
Po powrocie do kraju osiadł w Janikowie, gdzie u córki Aleksandry, mieszkała żona, Ewa. Trudne warunki materialne skłoniły go do podjęcia w 1949 r. sezonowej pracy magazyniera w Cukrowni. Szeroka wiedza i świetna pamięć pozwalała mu też być korepetytorem przedmiotów ścisłych, języków obcych, nawet łaciny. Działał w ZboWiD, utrzymywał kontakty z b. towarzyszami broni - powstańcami i wojskowymi. Niektórzy janikowianie jeszcze dziś przechowują fotografie z Generałem. Po śmierci żony, wyjechał w 1959 r. do Malborka, gdzie zmarł 2 marca 1960 r.
Pamięć o Generale bliska jest członkom aktywnego Towarzystwa Przyjaciół Janikowa. Z ich też inicjatywy i pieniędzy ufundowano na budynku przy ul. Powstańców Wielkopolskich 2 granitową tablicę pamiątkową. Widnieje na niej napis: "W tym domu mieszkał w latach 1947-1959 dowódca Powstania Wielkopolskiego gen. Stanisław Taczak" oraz logo TPJ. Towarzystwo to i Klub Zefir planują także zorganizować wystawę poświęconą gen. Stanisławowi Taczakowi.
