Kamień w architekturze

Równie chętnie wykorzystujemy go do wykańczania elewacji, detali architektonicznych, cokołów, tarasów, schodów i elementów małej architektury.

Nie jest tani. Ale na te wyższą cenę często się godzimy, bo zyskujemy w zamian dużą trwałość, wysoką jakość, a także i charakter, jaki potrafi nadać domowi i otoczeniu.

Kiedy twardy i zbity, a kiedy nasiąkliwy?
Na elewacje, podmurówki i ogrodzenia można stosować nie tylko kamienie twarde i zbite, np. granit i bazalt, ale i bardziej nasiąkliwe - wapień i piaskowiec.

Pamiętać jednak trzeba, że fundament pod mur wykonany z kamienia nasiąkliwego powinien mieć izolację przeciwwilgociową, a sam mur warto od góry zabezpieczyć daszkiem.

Jaki kamień, jaka grubość?
Jeżeli chcemy wznieść mur z kamieni, to najpierw sortujemy je pod względem wielkości i kształtu, a następnie murujemy w sposób tradycyjny przy pomocy zaprawy cementowej. Grubość muru kamiennego powinna odpowiadać przynajmniej 1/5 jego wysokości, a zarazem wynosić nie mniej niż 30 cm.

Kamienie należy układać poziomo i tak, aby stykały się ze sobą największymi powierzchniami. Przed murowaniem kamienie należy dopasować, wyrównując je młotkiem kamieniarskim tak, aby nie rozpierały tych leżących niżej i dobrze do nich przylegały.

W zależności od tego, w jaki sposób je ułożymy, powstanie mur dziki lub cyklopowy, rzędowy albo warstwowy.

Nie zawsze trzeba wznosić mur z kamienia od podstaw. Można na przykład również okleić kamiennymi płytkami już istniejący mur ceglany lub ogrodzenie z betonu.

Jeśli ktoś myśli o tym, żeby pokryć płytkami całą elewację domu, musi się liczyć z dużym wydatkiem. Bo jest to bardzo kosztowne. Jeśli aż tyle pieniędzy nie mamy, możemy poprzestać na kamiennej podmurówce lub oklejeniu tylko części ścian.

Płytki kamienne są dostępne w różnych wymiarach i kolorach, wykończone na różne sposoby, np. łupane, szlifowane, fakturowane i inne. Zanim zaczniemy je przyklejać, musimy przygotować bardzo starannie podłoże.

Przygotowanie podłoża, to bardzo ważny etap prac i nie wolno go pominąć. Podłoże musi być suche, równe, wolne od luźnych cząstek pyłu, pozostałości oleistych i tłustych. Powłoki malarskie należy starannie usunąć. Podłoże pod płytki musi wytrzymywać obciążenie ok. 14 kg/m kw. Drobne ubytki należy uzupełnić za pomocą zaprawy wyrównującej (najlepiej, takiej do bieżących napraw miejscowych). Ważne jest też, aby zredukować chłonność podłoża specjalną emulsją.

Do klejenia kamiennych płytek na zewnątrz powinniśmy użyć specjalistycznej zaprawy o zwiększonej elastyczności. Taka zaprawa nadaje się do klejenia płytek ściennych i podłogowych płytek gresowych oraz kamiennych. Przyda się też do mocowania płytek w miejscach szczególnie narażonych na odkształcenia termiczne lub użytkowe, czyli na tarasach, balkonach, schodach i elewacjach, a także do mocowania okładzin na tynkach cementowych, cementowo-wapiennych, gipsowych, na nieotynkowanych ścianach z cegieł, bloczków, pustaków i innych tego typu materiałów ceramicznych, wapienno- -piaskowych i gazobetonowych, na jastrychach cementowych bądź anhydrytowych i tradycyjnych podkładach betonowych.

Trzeba też pamiętać, że nie każdej zaprawy do spoinowania można użyć na zewnątrz. W miejscu szczególnie narażonym na działanie szkodliwych czynników atmosferycznych należy zastosować fugę elastyczną o przedłużonej trwałości koloru, odporną na promieniowanie UV. Jest ona odporna na ścieranie i pochłania mniej wody dzięki efektowi perlenia.

Co ważne - jest też odporna na przebarwienia, wykwity, różnego rodzaju grzyby, glony oraz zabrudzenia, dlatego nadaje się też świetnie do remontów starych kamienic.