Kobieta romantyczna, na co dzień szefowa szkoły

A potem praca - wypełnianie obowiązków związanych z kierowaniem szkołą, ważne rozmowy z nauczycielami, uczniami i ich rodzicami. Jest kobietą spełnioną. Miała szczęśliwe dzieciństwo, dzięki kochanym rodzicom i siostrze. Spełnia się jako żona, matka cudownych dorosłych już dzieci, a od dwóch miesięcy jest babcią ukochanej Lilianki. Poczucie spełnienia dają jej też praca, którą uwielbia, i przyjaciele, z którymi życie nabiera całkowicie innych barw.

Marzenia - mam je, jak każda kobieta. Najważniejsze to te związane ze zdrowiem moim i najbliższych, przyjaciół. Marzę też o podróżach. Chciałabym jeszcze wrócić do Włoch i Hiszpanii. Może to się wyda śmieszne, ale często marzę o dużej wygranej pieniężnej. Gdyby to marzenie się spełniło, chciałabym pomóc osobom, które toczą walkę z groźnymi chorobami, a są mi bardzo bliskie. Tych marzeń pewnie w 
moim życiu pojawi się jeszcze wiele, ale marzę też o tym, aby nikt już nigdy nie skrzywdził mojej rodziny.

Pasje - to raczej ulubione zajęcia: czytanie książek, wiosną i latem jazda na rowerze, nordic walking, aerobic w wodzie, a zimą - jazda na nartach. Od kilku lat interesuje mnie psychologia, czytam dużo fachowych czasopism z tej dziedziny, a od dwóch lat nowe ulubione zajęcie to spacer z moją czworonożną towarzyszką - sympatyczną Jolly, rasy beagle. Lubię też obejrzeć dobry film i posłuchać dobrej muzyki, takiej, która sprawia, że nagle świat wokół staje się cudowniejszy, a ludzie bardziej przyjaźni. Ponad wszystko uwielbiam rozmowę z drugim człowiekiem. Czerpię z niej pozytywną energię. Kiedy mam trochę wolnego czasu, siadam w wygodnym fotelu i uwielbiam oglądać stare, zresztą nowe również, fotografie. Mam duszę romantyczną, lubię wspominać i przywoływać miłe obrazy z minionego czasu.

W naszym regionie mieszka więcej kobiet

Miłość - w moim życiu spełnia ogromną rolę. Miałam to szczęście, że widziałam odwzajemnioną miłość moich dziadków, rodziców, którą zresztą mogę podziwiać do dziś. Gdyby nie miłość, nie stworzylibyśmy z moim mężem naszej kochanej rodziny. Tylko miłość pomogła przejść mojej rodzinie przez trudne chwile. Nie jestem bohaterką romantyczną, bo nie pamiętam, bym się musiała poświęcać dla miłości. Chyba że drobne codzienne sprawy można też nazwać poświęceniem, a takich trochę było. Żyję zupełnie inaczej niż kobiety w mojej rodzinie z poprzednich pokoleń, które wiele czasu spędzały na wychowaniu dzieci i prowadzeniu domów, poświęcały pracę zawodową. Ja wychowywałam dzieci, ale cały czas spełniałam się zawodowo. Moje życie różni się tempem. Ich było spokojniejsze, moje jest szybkie, przepełnione mnóstwem obowiązków. Ale chyba moje jest ciekawsze. Więcej podróżuję, znajduję czas na spotkania z 
przyjaciółmi, wyjazdy do kina i długie rozmowy. Myślę, że inaczej niż moje babcie gotuję. I jestem bardziej tolerancyjna dla wielu ludzkich zachowań. Poza tym, w relacjach damsko-męskich jestem bardzo staroświecka. Uwielbiam, gdy mężczyzna szanuje kobietę, pięknie się do niej zwraca, wykazuje szczerą troskę, dba o nią i zabiega o jej względy. Jednak nowoczesności się nie boję. Wykonując zawód nauczyciela, należy iść z duchem czasu. Wiele rad i mądrości, które przekazały mi babcie i mama, jest uniwersalnych i ponadczasowych. Te, które przenoszę do mojego życia, dotyczą relacji międzyludzkich, okazywanych uczuć, wychowania dzieci, zdrowia i wiary.

Lęki, obawy - w wielkim, rozpędzonym świecie kobiecie towarzyszy wiele lęków i obaw. Najczęściej dotyczą zdrowia naszego i najbliższych, upływu lat, na co - oczywiście - nie mamy żadnego wpływu.