Konojady. Świątynie bliskiego regionu - składowano tam zboże, nawozy

Miejscowość pojawia się w materiałach źródłowych pod nazwami: Coniadt, Konyad, Coniad, Conyad oraz Magna Conyady, Gros Konojatz.
Wieś poniosła spore straty podczas wojny polsko-krzyżackiej w 1414 r., oszacowane na 1000 grzywien. W 1417 r. wielki mistrz Michał Kuchmeister nadał Janowi z Plemiąt połowę wsi, za co był on zobowiązany do 1 służby w zbroi lekkiej.
Od średniowiecza wieś wchodziła w skład parafii w Lembargu, ok. 4 km drogi. Pod koniec XIX w. rodzina Wybickich sprzedała wieś niemieckim kolonistom, którzy rozparcelowali ją na działki po 8 ha. Korzystając z kredytów zbudowali oni kościół i szkołę w latach 1896-1898. Kościół pozostawał w użytkowaniu gminy ewangelicko-augsburskiej aż do 1945 r.
Neogotycką świątynię Polska Ludowa wykorzystywała aż do 1971 r. jako magazyn do składowania zboża, nawozów sztucznych, materiałów budowlanych. Do adaptacji na kościół katolicki przekazano go 9 lutego 1981 r. Po przeprowadzonym remoncie kapitalnym rok później, został poświęcony przez biskupa chełmińskiego Mariana Przykuckiego i oddany do użytku jako kościół filialny parafii w Lembargu.
Prace adaptacyjno remontowe trwały jeszcze kilka lat po poświęceniu świątyni. Zrekonstruowano witraże, naprawiono dach, zakupiono trzy nowe dzwony, ławki, konfesjonały, wyposażenie zakrystii, założono instalację elektryczną, wymieniono niemal wszystkie drzwi. Uporządkowano dawny cmentarz ewangelicki.
Nabożeństwa odprawia kapłan z Lembarga, a msze św. w niedziele i święta odprawiane są o godz. 11. Kościół jest pod wezwaniem Dobrego Pasterza.
W przygotowaniu materiału skorzystałem z publikacji zbiorowej "Diecezja toruńska. Historia i teraźniejszość".