Kulig i zapusty na Czyżkówku

Zwyczaj organizowania zimowych balów, maskarad, pochodów i zabaw nie całkiem należy do przeszłości. Ale dziś już nie bawimy się tak, jak nasi przodkowie.

Wystarczy przejrzeć międzywojenną prasę, aby przekonać się, że karnawał był okresem powszechnego balowania. Zabawy bardzo się od siebie różniły - wyznacznikiem standardu był organizator imprezy i uczestnicy. Były więc wytworne rauty dla arystokracji, ludzi majętnych i osób "z towarzystwa". Bale organizowały również cechy rzemieślnicze i najróżniejsze stowarzyszenia. Dowodem liczne ogłoszenia, które zamieszkała bydgoska prasa i relacje z karnawałowych imprez.

Zabawy organizowane na peryferiach miast nierzadko nawiązywały do ludowych zwyczajów. Było więc chodzenie z gwiazdą, szopką czy maszkarami - Turoniem, Kozą, Niedźwiedziem, Koniem lub żywymi zwierzętami. Ten wesoły festiwal kończył się wraz z nadejściem Środy Popielcowej.

Przeczytaj również: Jeśli na bal, to tylko w kostiumie od pani Anny

- Patrząc na zdjęcie poprzebieranych rodziców, wnoszę, że też musieli się dobrze bawić - śmieje się pani Maria Janowska, córka Czesławy i Stanisława Nowaków.

Leokadia i Melchior Fabjanowicze przyjechali do Bydgoszczy na początku lat dwudziestych ubiegłego wieku. Melchior kupił piętrową kamienicę przy ul. Chołoniewskiego 11. Na parterze znajdował się sklep kolonialny i restauracja. Prawdopodobnie w drugiej połowie lat 20. sprzedał nieruchomość i nabył dom oraz ziemię przy ul. Chmurnej (obecnie Siedlecka) na Czyżkówku.

- To jest mój rodzinny dom - wspomina pani Maria. - Fragment zabudowań widać na zdjęciu obok.

Na "kuligowej fotografii" widzimy rodzinę Nowaków w komplecie - z tyłu z mamą Czesławą siedzi Maria, na dużych saniach z ojcem Stanisławem jadą: Janek (z przodu), Jurek (najmłodszy syn jest pod opieką taty), obok Zdzisław.