Najważniejsze zadanie - to wyeliminować wszystkie zagrożenia, które czyhają na osobę nie w pełni sprawną ruchowo. Musi ona czuć pewny grunt pod nogami. A zatem - okładzina podłogowa musi być antypoślizgowa. Może to być zarówno terakota, jak i impregnowane drewno.
Niezależnie od tego, użyteczne będą również, zwłaszcza w strefie kąpielowej, maty antypoślizgowe z gumy lub odpowiedniego plastiku, zwykle perforowane lub z wypustkami. Warto też zadbać, żeby podłoga była podgrzewana. Szybciej będzie wysychać, a i użytkownik poczuje się bardziej komfortowo.
Mocny uchwyt i bezpieczne wstawanie
Do obowiązkowego wyposażenia łazienek, używanych przez osoby niepełnosprawne, należą różnego rodzaju uchwyty, zapewniające bezpieczeństwo. Przeważnie mają one postać poręczy przyściennych, poziomych bądź pionowych (niekiedy w kształcie litery L, a więc poziomo-pionowych), zależnie od potrzeby umocowanych na stałe lub ruchomych.
Poręcze poziome zwykle montujemy na wysokości 80 cm nad posadzką. Najlepiej, żeby powierzchnia uchwytów uniemożliwiała ślizganie się dłoni.
Miejsce dla wózka
Użytkownikowi trzeba zagwarantować jak najwięcej przestrzeni. W przypadku adaptacji łazienki już istniejącej, niezbędne może okazać się jej powiększenie poprzez wyburzenie, bądź przesunięcie ścian, o ile jest to możliwe. Najczęściej wiąże się to z przeniesieniem biegnących w ścianach instalacji. Chcąc zapewnić osobom niepełnosprawnym jak najwięcej udogodnień, często popadamy w przesadę i mnożymy wszelkiego rodzaju urządzenia i uchwyty, w naszym odczuciu niezbędne. Pamiętajmy jednak, że w ten sposób ograniczamy użytkownikowi pole manewru.
(fot. Koło)
Jakie minimum?
Za bezpieczny i niezbędny przyjmuje się obszar o wymiarach minimum półtora metra na półtora. Należy też odpowiednio zadbać o otwór drzwiowy: Nie może on mieć mniej niż metr szerokości. Ewentualny próg - choć najlepiej będzie go wyeliminować - nie może przekraczać 2 cm wysokości
Jeżeli w lokalu, przeznaczonym do adaptacji, łazienkę i ubikację (zwykle malutką) zaprojektowano osobno, najlepiej będzie połączyć je w jedno większe pomieszczenie. To daje możliwość uzyskania niezbędnej na manewrowanie wózkiem powierzchni w centrum pomieszczenia.
W wannie czy pod prysznicem?
Strefa kąpielowa to przede wszystkim kwestia dokonania wyboru: prysznic czy wanna?
Dla osób poruszających się na wózkach zdecydowanie korzystniejszy jest prysznic. Na brodzik należy przeznaczyć kwadrat o boku 100-120 cm, z kratką ściekową na środku i z nieznacznym, łagodnym spadkiem w jej kierunku. O ile wokół brodzika chcemy wymurować ścianki, nie powinny one mieć więcej niż metr wysokości, tak by umożliwiały przechylenie się nad nimi osobie pomagającej w myciu. Najkorzystniejszy jest brodzik bezprogowy, umożliwiający swobodny podjazd pod prysznic.
Możliwe jest też zainstalowanie brodzików z akrylu lub nierdzewnej stali o powierzchni antypoślizgowej, perforowanej.
Można także uformować brodzik, profilując go z płytek ceramicznych lub zalać betonową wylewką, odpowiednio zabezpieczoną i utwardzoną. Wykorzystując wodoodporną i dającą należytą możliwość formowania posadzkę cementową (produkt gotowy) uzupełnioną oszalowaniem w postaci prętów, możemy uzyskać odpowiednie nachylenie, umożliwiające podjazd pod prysznic lub zapewniające spadek w kierunku kratki ściekowej.W foteliku lub na desce
Dla osób zmuszonych kąpać się na siedząco, producenci oferują specjalne zespoły prysznicowe, jak i plastikowe ławeczki bądź foteliki, które można mocować na stałe lub jako uchylne.
Korzystne może się okazać zawieszenie na wannie nakładki-siedziska, która pozwala wygodnie ulokować się korzystającym z kąpieli.
Problem wejścia rozwiązują specjalnie wzmocnione, akrylowe wanny z bocznymi drzwiczkami i podwyższonym dnem. Jeżeli dno wanny nie zabezpiecza przed poślizgnięciem się, należy wyłożyć je gumową matą antypoślizgową. Żeby umożliwić niepełnosprawnemu podjechanie wózkiem do samej wanny, powinniśmy - obudowując ją - dokonać (na wysokości około 20 cm od podłogi) lekko skośnego wcięcia na głębokość 15 cm w kierunku wanny wzdłuż całej długości obudowy. W zasięgu ręki osoby korzystającej z wanny montujemy w ścianie uchwyty, które ułatwią podnoszenie i opuszczanie się, a także zachowanie równowagi. Jeden z nich powinien być poziomy, drugi - w kształcie litery L. Najlepiej jak są one aluminiowe.
