Modlitwa, wyciszenie, postne jadło. Czekając na Wielkanoc 2018

W tym czasie na Kujawach brak jest szczególnych wydarzeń związanych z tradycyjna obrzędowością ludową. Natomiast jest czas na duchowe przygotowanie się do święta Zmartwychwstania Chrystusa.

Polecamy także:**Pisanki, palmy? Na nich wielkanocne zwyczaje się nie kończyły**

Umartwianie ducha i ciała

Po łacinie post znaczy -„po”; „post factum”, a więc po dokonaniu czynu, był pokutą za grzechy popełnione przez wiernych. Jego celem - umartwianie ducha i ciała człowieka. Ponieważ jedzenie zarówno w życiu, jak i w kulturze rozumiane jest jako dbałość o ciało, zakaz jedzenia czy jego ograniczenie było odwróceniem myśli człowieka od życia doczesnego i zwróceniem się ku Bogu. Trwający 40 dni czas, służyć ma nie tylko wspominaniu wydarzeń opisanych przez ewangelistów, ale także modlitwie, wyciszeniu i refleksji. Jedną z dróg do tego prowadzących, jest uczestnictwo w drodze krzyżowej.

Droga krzyżowa

W czasie Wielkiego Postu, mieszkańcy Kujaw w każdy piątek, tak jak dzś, uczestniczyli w drodze krzyżowej, a w niedziele w Gorzkich Żalach. Tradycja drogi krzyżowej powstała w Jerozolimie. Rozpowszechnili ją w średniowieczu franciszkanie, którzy oprowadzając pątników zatrzymywali się przy stacjach pokazujących historie śmierci Jezusa. Umieszczone na bocznych ścianach katolickich świątyń stacje, nie tylko odtwarzają ostatnią drogę Chrystusa. Zawierają też bogatą symbolikę do rozważań, czym jest prawda, miłość.

Suche dni

Post wymagał niegdyś od wiernych, tak jak i obecnie, nie tylko skupienia i modlitwy, ale i zaniechania czy ograniczenia jedzenia. W pierwszym i ostatnim tygodniu poszczono najsurowiej. Trwały suche dni, kiedy to spożywano charakterystyczne dla regionu potrawy. We wszystkie dni postu, od Środy Popielcowej do Wielkiej Soboty, obowiązywała zasada, że tylko raz na dzień można się było najeść do syta. Jednak na mocy przywileju papieskiego, biskupi pozwalali spożywać mięso w dowolnej ilości w niedzielę, jak również raz na dzień w południe w poniedziałki, wtorki i czwartki.

Strefa aGRO Kujawsko-Pomorskie także na Facebooku. Dołącz do nas!

Kluski na oleju, żur, ślepy śledź

Stare przysłowie mówi, - „Mości dobrodzieju, dobre kluski na oleju”. Olejem, najczęściej lnianym, kraszono barszcz i przysłowiowe kluski. Starszym ludziom, znane są z dawnych czasów grzanki z chleba smarowane oliwą, obsypywane kminkiem z cukrem lub z solą, rumienione na rożnie. Przyrządzano także wywodzące się z kuchni klasztornej mnichy. Były to obwarzanki pokrajane w kostkę, sparzone wrzątkiem na sitku i polane masłem z cebulą.

Na Kujawach podobnie jak na ziemi mogileńskiej głównym daniem, na czas postu stawał się chudy żur kraszony olejem lub śmietaną. Jedzono też zupę z mąki i gzik z twarogu z ziemniakami gotowanymi w łupinach. Jednak podstawę postnego pożywienia stanowiły ryby lub śledzie. Kogo nie stać było na ich zakup lub nie potrafił złowić, jadł „ślepego śledzia”.

Była to znaczna ilość drobno posiekanej cebuli zalanej olejem lnianym, spożywanej z ziemniakami ugotowanymi w łupinach.