Pieszo do źródeł rzeki Gąsawki
Ścieżka przyrodniczo – leśna „Dolina rzeki Gąsawki” o długości 1800 metrów.
Z wielu wysięków tworzących się u podstawy zboczy woda spływa w nisze źródliskowe, leniwie sączy się ku bagniskom, wreszcie tworzy pierwsze, niewielkie jeszcze rozlewisko, potem kolejne....
Tak, opodal osady Bełki, w śródleśnej dolinie, rodzi się rzeka Gąsawka, lewy dopływ Noteci. Przepływa przez Pałuki. Ze względu na walory przyrodnicze, naukowe i dydaktyczne oraz potrzebę zachowania naturalnych ekostystemów, w roku 2001 na prawie 13 hektarach utworzono torfowiskowy rezerwat przyrody Źródła Gąsawki.
Do powstania uroczyska przyczyniły się bobry - wszędzie widać efekty ich niepohamowanego pędu do cięcia drzew, toteż są tu tamy i żeremia. Rozlewiska otula podmokły łęg olszowy, zaś na suchych zboczach dominuje las sosnowy.
W rezerwacie leśnicy urządzili malowniczo poprowadzoną wzdłuż meandrującej strugi ścieżkę przyrodniczo – leśną „Dolina rzeki Gąsawki” o długości 1800 metrów. Na ścieżce jest 11 oznakowanych tablicami informacyjnymi przystanków. Ścieżką, jej przerzuconymi nad Gasawką mostkami, można dojść do czwartego rozlewiska, za którym utworzono stawy rybne, a Gąsawkę przekształcono w kanał nawadniający. To Gospodarstwo Rybackie Łysinin.
Jezioro, które się waha - Rakutowskie
Północno - wschodni brzeg Jeziora Rakutowskiego na Kujawach.
Jezioro Rakutowskie jest jednym ze skarbów przyrodniczych Gostynińsko-Włocławskiego Parku Krajobrazowego. To południowo-wschodnia części naszego regionu. Sam zaś park sięga za granicę z Mazowszem.
Powierzchnia lustra wody w jeziorze wynosi średnio 180 hektarów, jednak waha się w ciągu roku. Akwen wraz z jego bagnistą otuliną i szuwarami (w sumie to prawie 415 ha) jest rezerwatem i ostoją ptactwa wodnego. Gniazduje ich tu 80 gatunków, zaś 30 przelatuje i żeruje na jeziorze lub przy jego brzegach. Zobaczyć tu można m.in. bielika, kulika wielkiego, błotniaka łąkowego i zbożowego, krwawodzioba, derkacza, wodniczka.
Na północno-wschodnim brzegu na wysokości wsi Krzewent ustawiona jest drewniana platforma widokową , do której prowadzi ścieżka dydaktyczna parku krajobrazowego. Z platformy można obserwować rozległe połacie niezwykłego jeziora.
Jezioro zasilane jest rzeczką o nazwie Kłótnia, która płynie w niecce przez las łęgowy jesionowo-olszowy. Utworzono tam rezerwat Olszyny Rakutowskie (174,62 ha), który jest największym na Kujawach kompleksem lasów liściastych. Gniazduje tam m.in. bocian czarny, zaś na rzeczce można zobaczyć bobrowe tamy i żeremia.
Widok z wydmy na Łąki Studzienieckie
Łąki Studzienieckie w sercu Puszczy Bydgoskiej. Widok z wysokiej wydmy śródlądowej na niecką dawnego jeziora.
To jedno z magicznych miejsc w naszym regionie, a jakże mało znanych. Z wysokiej wydmy roztacza się zachwycający widok na położone u jej podnóża maleńkie oczko dawnego jeziora i na rozległe Łąki Studzienieckie.
To samo serce Puszczy Bydgoskiej, do którego w miarę szybko mogą dotrzeć mieszkańcy Bydgoszczy, Solca Kujawskiego, Nowej Wsi Wielkiej, Gniewkowa i Torunia. Polecany przez nas środek transportu to rower, choć do znajdującej się opodal łąk wsi Chrośna można wygodnie dojechać autem asfaltową drogą.
Nasycone soczystą zielenią łąki rozpościerają się między Chrośną a wspomnianą wydmą, a to w prostej linii ok. 1,5 km. To dno osuszanego przez menonitów od końca XVII lub początku XVIII wieku polodowcowego jeziora, po którym została tylko płaska niecka i małe oczko wodne. Łąki są dziś - tak jak za czasów menonitów i gospodarujących tu do zakończenia II wojny światowej Niemców - użytkami należącymi do osób prywatnych.
Zaglądają tu sarny, by poskubać trawę i – osoby zasadzające się na nie ze strzelbami w rękach – bowiem cała niecka otoczona jest ambonami myśliwskimi. To wszak jedyny dysonans w oglądzie całej okolicy, która na sielską – anielską wygląda.
I Ty możesz spojrzeć w Kacze Oko
Kacze Oko, czyli jeziorko wytopiskowe w Parku Narodowym "Bory Tucholskie" w pobliżu Małych Swornychgaci.
Kacze Oko to jeziorko wytopiskowe, które przygląda się turystom goszczącym w tej części Parku Narodowego „Bory Tucholskie”. Być może bardziej znaną atrakcją, znajdującą się opodal, jest pomnik przyrody, 600 - letni dąb „Bartuś”, ale przejście brzegiem Kaczego Oka daje jeszcze więcej wrażeń.
Oko połyskuje w niecce pośród sosnowego lasu. Jest pięknie, a przy tym, dzięki umieszczonym tu tablicom informacyjnym, dowiadujemy się sporo o procesach kształtujących takie cudo natury. Jest to bowiem zbiornik dystroficzny, co oznacza, że w jego wodach znajdują się kwasy humusowe, które wypływają z otaczających jeziorko torfowisk i boru. Kwasy nadają wodzie brunatną barwę, zaś w smaku wyczuwalny jest odczyn kwaśny. To nie sprzyja rozwojowi bakterii i dlatego procesy rozkładu materii organicznej zachodzą bardzo wolno.
Dojście nad Kacze Oko możliwe jest od jego wschodniej i północnej strony, gdzie dla wygody zwiedzających zbudowano drewniane kładki.
Najkrótsza droga w ten rejon Parku Narodowego „Bory Tucholskie” wiedzie ze wsi letniskowej Małe Swornegacie rozlokowanej między jeziorami Charzykowskim, Karsińskim i Długim – to 3 km na wschód szlakiem niebieskim.
