Konrad Kuziemski na świat przyszedł w Osiu w powiecie świeckim jako najstarszy z ośmiorga synów Franciszka i Heleny. W pełnoletność wkroczył ucząc się zawodu stolarza, lecz wojna pokrzyżowała jego plany spokoju i stabilizacji. W 1943 roku, pod groźbą rozstrzelania rodziny, został przymusowo wcielony do koszar Wehrmachtu w Bydgoszczy. Stamtąd trafił do Grecji.
Pod stałą obserwacją podejrzliwych wojsk niemieckich dzielił się jedzeniem i amunicją z greckim ruchem oporu. Wykorzystał pierwszą nadarzającą się okazję aby porzucić mundur wroga. Z pomocą zaprzyjaźnionych Greków znalazł schronienie w górach, skąd dostał się do prywatnej kliniki w Atenach. Ukrywał się tam pod zmienioną tożsamością, udając głuchoniemego, w oczekiwaniu na wyzwolenie kraju. W 1944 roku upomnieli się o niego alianci i wówczas trafił do angielskiego korpusu wojskowego. Dowódca polskiej misji pomógł mu dostać się do polskiej armii. W dniu swoich 23 urodzin wstąpił w szeregi generała Andersa i został wysłany do Neapolu. Walczył na frontach pod Ankoną i Bolonią. We Włoszech spotkał swojego brata, z którym po zakończeniu wojny wyjechał do Szkocji, a potem pod koniec 1946 roku powrócił do Polski.
W 1948 roku, po powrocie na ojczyste ziemie naszego regionu, rozpoczął pracę w fabryce mebli w Nowem. Rok później poślubił Mieczysławę, z którą dzielił codzienność przez ponad 70 lat. Żona zmarła we wrześniu 2021 roku. Wspólnie wychowali sześcioro dzieci, cztery córki i dwóch synów. Doczekali także czternaściorga wnucząt i dwadzieściorga ośmiorga prawnucząt. Życiową pasją pana Konrada było pszczelarstwo i wędkarstwo.
Za zasługi dla kraju pan Konrad był niejednokrotnie odznaczany i honorowany w Polsce i za granicą, m.in. :
odznaczeniem królowej brytyjskiej Elżbiety II,
Krzyżem Czynu Bojowego Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie,
medalem wzorowego patrioty w walce przeciw faszyzmowi.
w 2000 roku został awansowany do stopnia podporucznik
Ppor. Konrad Kuziemski zmarł w wieku 103 lat. Spoczął na cmentarzu w Nowem nad Wisłą w powiecie świeckim.
